• Auteur: Clara Lodewick
• Uitgeverij: Dupuis (Standaard Uitgeverij)
• Jaar uitgave: 2023
• Aantal pagina’s: 160
• ISBN: 978-9031440610

https://www.standaarduitgeverij.be/product/merel-9789031440610/

Review:

Een klein dorpje ergens in België, waar mensen genieten van het verenigingsleven, de wekelijkse voetbalwedstrijden en roddelen…

Mikpunt van het roddelen: Merel! Merel is een veertigjarige vrouw, niet getrouwd en naast het verslaan van de matchen heeft ze een aantal eenden waar ze voor zorgt en die ze af en toe meeneemt op wedstrijden voor eenden… op die wedstrijden leert ze Maarten kennen waar ze een relatie mee begint.

Maar in het dorp wordt de roddel verspreid dat ze echter met andere mannen, getrouwde mannen, het bed deelt. Achter Merels rug begint het ganse dorp een zeker haat voor haar te ontwikkelen, terwijl zij van niks op de hoogte is.

Zelfs haar vriend(in)nen keren haar de rug toe… en jongeren beginnen haar te pesten, te terroriseren en haar eenden aan te vallen.

Merel is ten einde raad! De enige waar ze zich kan aan optrekken zijn haar moeder, die in een tehuis verblijft, haar vriend Maarten, die haar wil overtuigen de politie in te schakelen, en Finn, een van de jongeren die begonnen was met de pesterijen maar die berouw toont.

Finn zit ook nog eens in een heel moeilijke thuis situatie. Hij is getuige van het vele ruziën van zijn ouders en hij is best eenzaam. Het is ook Finns moeder die verantwoordelijk blijkt voor alle ellende die Merel overkomt in het dorp. Finn en Merel groeien dichter naar elkaar toe, hoewel ze het vertrouwen niet snel terug kan vinden als er een aantal dingen gebeuren waar ze de jongeren (met Finn erbij) verantwoordelijk voor acht.

Clara Lodewick vertelt hier een heel typisch dorpsverhaal waar iedereen iedereen kent en waar geroddel een groot deel uitmaakt van het dorpsleven. (Als je niet bent opgegroeid in een dorp, vermoed ik dat dit niet zo sterk bekend voorkomt. Zelf ben ik dat wel en herken ik wel heel veel van de dialogen in dit verhaal)

Toen ik dit zag was ik een beetje meewarig. Ik vermoed ook dat niet elke striplezer deze strip zal kunnen smaken. De tekeningen zijn ruw en lijken een beetje eenvoudig (kinderlijk mag ik het niet noemen!) maar doen eigenlijk (mij persoonlijk) vooral denken aan de schilderijen van Permeke… afgeronde figuren, beetje plomp, niet perfect afgelijnd… soms komt het wat knullig over…

Maar hoewel het verhaal simpel lijkt geeft het je wel een punch… hoe snel kan iemand geïsoleerd geraken in een gemeenschap zonder echt een reden en welke zware gevolgen kan achterklap hebben?

Het is een verhaal dat uit het leven lijkt gegrepen. Is het mijn favoriete graphic novel? Zeker niet! Maar ik ben toch blij dat ik het gelezen heb!