• Auteur: Riadh Bahri
• Uitgeverij: Pelckmans Uitgeverij
• Jaar uitgave: 2022
• Aantal pagina’s: 231
• Omslagontwerp: Pelckmans Uitgeverij nv
• ISBN: 978-9464016901

Review:

Ik moest de goedkeuring krijgen van om het even wie, om te kunnen zijn wie ik ben. Stel je voor dat je als hetero hetzelfde zou moeten doen. Dat je moet vrezen voor
je leven. Dat je riskeert om slaag te krijgen. Om verstoten te worden van familie
en vrienden. Dat je een outcast bent. Enkel en alleen om wie je graag ziet. Enkel
en alleen om hoe je geboren bent.

Riadh Bahri

Deze quote is een van de zwaarste om te lezen, net omdat hij herkenbaar is, omdat dit realiteit is.

Riadh is journalist en nieuwsanker bij het VRT Journaal. Via zijn social media is hij heel actief, als mens heel expressief en aanwezig. En Riadh is moslim en gay.

Hij schreef dit boek na de dood van zijn vader, waar hij een nogal gespannen relatie mee had. Als kind was Riadh bang voor die imposante man die vanuit Tunesië naar een voor hem onbekend land was gekomen om daar verliefd te worden op een Belgische vrouw. Ook Riadh zat altijd gewrongen tussen die twee werelden maar hij had zijn zus, Raoudha (de jongste van Riadhs drie zussen) om zich aan op te trekken. Met haar had hij een goede band maar het lot besliste anders als zijn zus ziek werd, leukemie.

Het verlies van zijn zus (ze werd amper 18 jaar) doet pijn. En net op dat moment ontluikt ook zijn seksualiteit en beseft Riadh dat hij op jongens valt. Maar in het gezin waar hij opgroeit kan daar niet over gepraat worden. Zijn vader had hem al paar keer de vraag gesteld, hij had een vermoeden: “Ben jij een flikker? Ben je homo?” Waarop Riadh steevast “nee” antwoordde, uit schrik.

‘Als ik ooit ontdek dat je op jongens valt, dan ben je niet meer welkom.’

Hij is dan niet enkel verwrongen tussen twee nationaliteiten maar ook tussen twee identiteiten. Enerzijds is hij de zoon van en de broer van… hij is de hetero die valt op en kust met meisjes en dit is hij voor zijn eigen familie. Anderzijds is hij zijn flamboyante opengebloeide experimenterende gay zelve voor de vrienden. Jaren vastgeroest in dit keurslijf van twee gezichten en twee personages vindt hij een weg in het leven. Maar ook Riadh beseft dat dit zo niet verder kan, ooit zal hij toch moeten zeggen wie hij echt is.

Als zijn ouders scheiden biedt zich alvast al de mogelijkheid aan om één ouder in te lichten, zijn moeder. Maar zijn vader zal de laatste worden waar hij ooit mee zal praten, eerlijk tegen zal zijn. Op dat moment heeft hij al jaren geen contact meer met hem, of toch bitter weinig.

Als Riadh dan een relatie heeft beslist hij de stap dan toch te zetten. Het contact met zijn, intussen zieke, vader komt terug tot stand en met de ‘poepers’ (voor de Nederlandse lezers: met heel veel schrik) trekt hij toch zijn stoute schoenen aan en biecht zijn vader dan toch op, wat deze eigenlijk al veel langer weet, zijn zoon is homo.

Net als veel lgbtqia+ members dienen zij zich constant te ‘outen’ naar de mensen rondom zich: op het werk, nieuwe vrienden, familie… het is streven naar een maatschappij waar dit niet meer moet, waar iedereen kan zijn wie hij/zij/hen is…

Islam en de lgbtqia+ community blijven op heel gespannen voet leven, tot op vandaag. (Ik wil hier even melden dat niet enkel islamieten daar schuldig aan zijn want alle religies zijn schuldig aan discriminatie en hatespeech tegen deze community, die trouwens ook de mijne is!) En hoewel de allemaal hopen op beterschap en meer aanvaarding blijft het een hekel punt om beide samen te brengen en verdraagzaamheid te verlangen. Het verhaal van Riadh is één van de vele en hij wil dan ook met zijn boek aantonen dat we er nog steeds niet zijn, dat er nog veel werk aan de boeg is. Maar dat we allemaal kunnen helpen aan een samenleving waar we elkaar aanvaarden.

Samen met een aantal andere boegbeelden van op tv, radio en politiek heeft Riadh de boodschap overgebracht hoe het is om in de kast te zitten en nadat je eruit bent gekomen je er vaak terug ingeduwd wordt en telkens opnieuw die deur moet openbreken…

‘-Ik denk dat ik ook op jongens val..’
‘*Blij dat je het eindelijk vertelt, ik wist het al langer dan
vandaag.’

Wanne Synnave

Intussen is Riadh gelukkig getrouwd met Niels en woont hij in Brussel. Maar ook Brussel trekt af en toe die deur van hen dicht. Hoe vaak nog zal iemand ‘sale pédé’ (vuile homo) roepen? Hoe lang zal gay bashing ongestraft blijven? Hoeveel keer nog zal iemand een beker drank naar hun hoofd gooien? En hoeveel klop moet men nog krijgen?

De maatschappij is er duidelijk nog niet klaar voor!

Haar groot-moeder kwam met een verhaal aanzetten over iemand die van geslacht was veranderd, die persoon verdiende volgens haar ‘de kogel.

Petra De Sutter

@riadh.bahri is a journalist and anchorman for the news on VRT (Flemish Radio & Television). He’s also muslin ànd he’s gay. 🏳️‍🌈

His book is a testimony to what it is to grow up with a Tunisian father who makes it clear that no gay man is welcome in his house. It’s a story about coming out and getting back in the closet; about having two different identities. Depending on who you’re with,one of these identities has to come to the surface.

This is a story of acceptance and tolerance, or the lack thereof. It’s Riadh opening his heart and soul and telling what it is to grow up, knowing you will never be liked by those you want to be liked by.