• Auteur: Paolo Giordano
• Uitgeverij: De Bezige Bij (Standaard Uitgeverij)
• Jaar uitgave: 2022
• Originele titel: Tasmania (Italiano)
• Vertaling: Manon Smits
• Aantal pagina’s: 336
• Coverontwerp: Moker Ontwerp
• ISBN: 978-9403110028

Review:

Tasmanië is een eiland dat zich ten noorden van Australië bevindt, naar het schijnt een waar wandelparadijs. Maar het boek dat ik net las gaat niet over dit eiland, het wordt zelfs maar even heel kortstondig vermeld als een plaats waar je het beste kan overleven mocht de klimaatopwarming verergeren, volgens één van de personages in dit boek.

Het hoofdpersonage uit dit boek is op zoek naar zijn eigen Tasmanië, een eiland waar hij kan (over)leven want hij is op zoek naar de zin van zijn leven, op zoek naar zichzelf. De relatie met zijn vrouw, Lorenza, staat op scherp want er komt maar geen kind. Lorenza heeft al een zoon uit een vorige relatie maar er is het verlangen naar nog een kind. En dit leidt tot vertwijfeling bij ons hoofdpersonage.

Hij zoekt dan vertroosting in het schrijven van een boek over de atoombom, dat niet echt vlotten wil. Daarnaast gaat hij ook langs bij klimaattops in Parijs en Rome (het verhaal speelt zich af tussen 2015 en 2022) terwijl de wereld op dat moment te lijden heeft onder terroristische aanslagen, een vluchtelingencrisis en een opkomende me-too-beweging.

Laverend tussen deze wereld in brand en zijn huwelijk op de rand vult zijn leven zich met vrienden, elk met hun eigen problemen: zijn langste vriend Giulio zit in een vechtscheiding en moet zichzelf bewijzen tegenover zijn zoon, ex en de rechtbank. Karol, een priester die op het punt staat zijn geloof op het spel te zetten. Dan is er Novelli, de wetenschapper die wolken onderzoekt en die in opspraak komt na vrouwonvriendelijke uitspraken. En dan is er Curzia, zij is een journaliste die vluchtelingen volgt en de aanslagen verslaat voor haar krant, de platonische liefde voor het hoofdpersonage. Maar wie steunt hij en wie houdt hij te vriend? En wil je wel degelijk een kind op een dergelijke wereld zetten, waar een onzekere toekomst voor bestaat?

Dit boek is een reis doorheen het leven van één man, een reis langs de mooiste plekken en via de duisterste paden. Kronkelend langs relaties en vriendschappen, doorheen een wereld die elk moment kan ontploffen of stilvallen.

Paolo Giordano is afgestudeerd in de natuurkunde en gebruikt die kennis dan ook in dit boek. Het voelt ook heel autobiografisch aan, het hoofdpersonage noemt uiteindelijk ook Paolo (kom je pas laat te weten), en dat er dan ook nog ‘real life’ events worden in beschreven zoals de aanslagen, pandemie en zelfs kort de oorlog in Oekraïne, versterkt dit gevoel nog meer.

Ik ga niet beweren dat dit nu mijn favoriete Giordano is (heb er ook nog maar één ander gelezen ‘De Hemel verslinden’, wat ik stukken beter vond trouwens) maar hij sleurt je wel hard mee in het verhaal. Hij heeft de gave je te doen twijfelen en te doen nadenken over thema’s die de laatste jaren zo vaak aan bod zijn gekomen al. De woke-cultuur, bijvoorbeeld. En wat doe je met al die vluchtelingen? En de atoombommen op Hiroshima en Nagasaki, waren dat ook geen terroristische aanslagen?

Hoewel het boek met een emotionele positieve noot eindigt, heb ik wel het gevoel gehad dat de rest van het boek een aaneenrijging was van negativisme, iets wat veel mensen momenteel misschien niet willen opzoeken? (Of net wel? 🤷‍♂️)

The MC in this book is searching for the meaning of his life. He’s in a relationship with Lorenza, but doesn’t have any children. He starts questioning himself and the lack of fatherhood. his biggest worry: should I really bring a child into this world?

So he throws himself in other projects, estranging himself from his wife and he’s always on the move. If he’s not joining some climate conference, he’s doing research for a book that may or may not be written, about the atom bomb and the bombings of Hiroshima and Nagasaki.

In the background of the story we hear about the different atrocious terror attacks, climate change and the migration crisis.

The MC encounters friends and foe along the way, people that have their own problems and drag him with them in their misery. A friend’s divorce and custody case, a priest’s faith crisis, a scientist’s fall from grace and the MC’s platonic love for another journalist.

Travelling the world he is looking for his own personal ‘Tasmania’, the island that has the biggest change of surviving climate change…

Not the best Giordano in my opinion but either way this book drags you into its search for oneself and opens ones eyes to the problems that occur these days! A comment on climate change, me-too, woke and life in general!