• Auteur: Toni Coppers
• Uitgeverij: Uitgeverij Manteau (Standaard Uitgeverij)
• Jaar uitgave: 2020
• Aantal pagina’s: 377
• Omslagontwerp: Studio Wil Immink
• ISBN: 978-9022337240

Review:

Alex Berger is terug!

Na zijn hartverscheurende zoektocht naar een moordenaar die een schilderij van René Magritte gebruikte als voorbeeld voor zijn moorden, terwijl Berger moest afrekenen met een verdriet uit het verleden, komen we hem en Sara Cavani opnieuw tegen.

Berger woont nu in Oostende en spendeert zijn dagen met naar de zee te staren, een moordbrigade te leiden (een denktank die onopgelost moorden tracht op te lossen), samen met zijn vriend Eric Machiels, de boekhandelaar, en zijn vriendin van bij de politie (Interpol) Cavani en nog een aantal anderen.

Cavani is nu degene die het verdriet moet dragen van de zelfmoord van haar zus en dat verscheurt haar langs alle kanten, maar ze is terug en deze nieuwe zaak zal haar tijd opslorpen.

In Londen werd een vrouw naakt terug gevonden, gewurgd, met op haar buik een sneeuwbol van het Atomium. Via de denktank van Alex en de anderen komt de zaak in haar vizier en start ze een onderzoek. Algauw blijkt een tweede moord te worden gepleegd, in België deze keer.

Sara vraagt aan Alex om een aantal dingen voor haar uit te pluizen. Alex komt op het spoor van de rijke familie Bonnard, die een heel gesloten leven leiden voor pers en de rest van de wereld. Nauwelijks wordt iemand in hun cirkel toegelaten. Tot Alex een uitnodiging krijgt om naar het kasteel van David Bonnard te gaan en daar een paar dagen te logeren.

Het onderzoek loopt echter vast en het blijft niet bij de twee eerdere slachtoffers. De zoektocht leidt Alex naar Frankrijk, Zwitserland en het Museum voor Kunst en Geschiedenis te Brussel. Een onmogelijke zoektocht maar wel eentje waar Alex Berger sinds jaren terug zijn tanden kan inzetten en de passie terugvindt die hij kwijt was na het verlies van zijn Camille.

Persoonlijk vond ik dit een beter verhaal dan de voorgaande in de reeks ‘De Zaak Magritte’, vooral omdat de toon (vooral Alex’ gemoed) iets positiever was. Het is niet het soort thriller dat het moet hebben van de beschrijvingen van de gruwelijke moorden maar wel van een (slimme) manier van detectivewerk. Eveneens is het niet het soort stationaire verhaal dat zich op éen of twee locaties concentreert maar dat met een vaart vooruit gaat en verschillende locaties aandoet.

Coppers schrijfstijl is heel toegankelijk en spreekt heel veel mensen aan (niet voor niks dat zijn boeken vaak weken aan de top van de charts bevinden) en je merkt ook dat hij een man van zijn tijd is… ik verklaar me nader: klimaatopwarming (een heel actueel thema) komt aan bod, het verschil tussen arm en rijk wordt aangekaart… om maar een paar voorbeelden te geven… dus hij schuwt zeker niet van thema’s te gebruiken die zowel actueel als relevant zijn!

Berger is een getormenteerde man op zoek naar een zekere vorm van verlossing… en Coppers weet dat gevoel heel goed over te brengen naar zijn lezers: je leeft mee met de man!

Wat ook opvalt is hoe hard zijn Berger thrillers verschillen van stijl dan van zijn Meerhout boeken.

Nu kan ik (eindelijk!) deel 3 lezen dat onlangs verscheen (en dus al weken op nummer 1 staat in de charts!): Offer!