• Auteur: Dimitri Verhulst
• Uitgeverij: Atlas Contact
• Jaar uitgave: 2015 (2003 eerste druk)
• Aantal pagina’s: 108
• omslagontwerp: Via Vermeulen / Rick Vermeulen
• ISBN: 978-9025425043
• Mijn rating: 4,5/5

Synopsis:

Dimitri Verhulst beschrijft in ‘Problemski hotel’ van binnenuit de wrange werkelijkheid in een Vlaams asielzoekerscentrum. Hij laat mensen zien wier dagen en dromen doordrenkt zijn van doorstane gruwelen; de onderlinge spanningen tussen verschillende bevolkingsgroepen, de vernederende omstandigheden in het centrum, de contacten met mensen smokkelaars en de uitzichtloze ontsnappingspogingen. Problemski Hotel is een roman die de wrange werkelijkheid zo dicht benadert dat het de lezer onder de huid raakt.

https://www.atlascontact.nl/boek/problemski-hotel/

Review:

“Daarna volgt Nieuwjaar. Er zou hier op oudejaarsavond door het stadsbestuur om zoveel poen vuurwerk in de lucht worden geschoten dat de eigenlijk liever geen opspattende vuurballen hadden maar per dag een bordje eten extra.”

Dimitri Verhulst – Problemski Hotel

Die quote toont aan hoe hard Verhulst ook kan zijn in zijn boeken, maar in Problemski Hotel raakt ie een blootliggende zenuw aan die, nu in 2022, bijna twintig jaar na oorspronkelijke publicatie nog altijd van toepassing zijn.

Met de typische Verhulst schrijfstijl en de nodige dosis sarcasme en een heerlijk (ietwat provocerend) taalgebruik legt ie die zenuw nog verder bloot. Na veel gruwel en pijn en doodsangsten te hebben meegemaakt of doorgestaan, komen deze mensen die asiel aanvragen in een nog hardere wereld terecht, vaak wachten op een antwoord dat nooit komt of toch niet het antwoord dat ze willen.

Aan de hand van een getuigenis van fotograaf Bipul Masli, die zijn fictief land ‘Flutopia’ ontvluchtte, leren we het reilen en zeilen van een asielcentrum (die Verhulst zelf bezocht en waar ie zijn inspiratie uit haalde om dit boek te schrijven) en zien we de lange dagen van verveling, strijd en onderlinge twisten.

Ik werd geïnspireerd om dit boek te lezen na mijn vorige boek (dat in de lijn ligt van dit boek) ‘Ooit zal ik iemand zijn, Vriend zonder Papieren’ van Jan Bleyen (https://looneybooks79.blog/2022/08/31/book-review-ooit-zal-ik-iemand-zijn-vriend-zonder-papieren/) en dezelfde ellende komt ook in dit boek naar boven, alsof beide mannen op eenzelfde periode in hetzelfde centrum zaten en niet zoals het echt is: fictie en met bijna twintig jaar verschil…

Ik word geraakt door dit soort boeken, hoewel het met zoveel humor en sarcasme is geschreven. Ik weet ook wel dat er mensen zijn die aanstoot kunnen (en zullen) nemen aan Verhulsts taalgebruik (we leven dan ook in een vreselijke woke-cultuur) maar net die taal toont de hardheid aan en de vreselijke omstandigheden waarin geleefd moet worden.

Daarnaast is er het wederkerende verlangen om zich te verschuilen in een container om verscheept te worden naar Engeland, maar dit wordt moeilijk gemaakt doordat het winter is en de schrik op doodvriezen groot is… en dat er toch mensen zijn die die tocht ondernemen… en realiteit en fictie liggen hier veel te dichtbij, vrees ik. Hoe wanhopig moet een mens niet zijn om liever te sterven op weg naar een nieuw leven?

Verhulst heeft een onnavolgbare stijl en die weerklinkt in al zijn boeken. Al sinds ik ‘De Helaasheid der Dingen’ en ‘Godverdomse Dagen op een godverdomse Bol’ las ben ik grote fan van deze meneer! En ik heb nog een paar werkjes van hem liggen dus verwacht nog wel wat reviews van zijn werk (misschien moet ik ineens nog wat ander herlezen? 🤣)