• Schrijver: Édouard Louis
• Uitgeverij: De Bezige Bij (Standaard Uitgeverij)
• Jaar uitgave: 2022 (2021: Franse editie)
• Originele titel: Changer: méthode (uit het Frans)
• Cover ontwerp: Moker Ontwerp
• Vertaling: Reintje Ghoos & Jan Pieter van der Sterre
• Aantal pagina’s: 302
• ISBN: 978-9403151618
• Mijn rating: 5/5

Synopsis: (volgens achterflap en website uitgeverij)

‘Eén vraag kwam centraal te staan in mijn leven, vormde het middelpunt van al mijn gedachten, nam alle momenten in beslag waarop ik alleen was met mezelf: hóe kon ik revanche nemen, met welke middelen?’ 

Jarenlang heeft Édouard Louis slechts één alomvattende wens: hij wil ontsnappen aan zijn verstikkende en achtergestelde jeugd in Noord-Frankrijk. Hij droomt ervan om rijk te zijn en op straat herkend te worden, en om dat te bereiken zal hij tot tweemaal toe zijn leven totaal veranderen; hij laat zijn kansarme geboortedorp achter voor een nieuw leven op de middelbare school in Amiens, om daar vervolgens zijn beste vriendin in de steek te laten om toegang te krijgen tot de elite van Parijs. 
Maar nu, op het moment dat hij wereldwijd succesvol is, wil hij eigenlijk alleen maar in een hoekje blijven liggen, weg van alles. Een gat graven en erin verdwijnen om nooit meer te hoeven spreken en bewegen. 

In Veranderen: methode vertelt Édouard Louis zijn eigen verhaal, zijn odyssee, op nietsontziende wijze. Hij bewijst hiermee eens te meer waarom hij een van de belangrijkste en meest toonaangevende schrijvers van zijn generatie is.

https://www.debezigebij.nl/boek/veranderen-methode/

Recensie: (NL – Eng – Fr)

Nederlands/Dutch/Néerlandais:

Dit is een verhaal over transformeren, over het verleden achterlaten en over herbeginnen. Hoe Eddy Édouard werd, hoe een eenvoudige dorpsjongen zichzelf opwerkt tot de schrijver die hij vandaag is, dit dankzij de mensen die hem hielpen dit te bereiken. Maar zo een weg gaat nooit zonder slag of stoot, doet pijn (lichamelijk én geestelijk) en is er eentje dat meerdere boeken in beslag neemt. Na ‘Weg met Eddy Bellegueule’, ‘Geschiedenis van Geweld’, ‘Ze hebben mijn vader vermoord’ en ‘Strijd en metamorfose van een vrouw’, waar hij reeds komaf probeerde te maken met zijn verleden, komt Édouard terug naar datzelfde verleden. Loslaten is moeilijk, blijkbaar.

Het pad dat (toen nog) Eddy bewandelde werd bezaaid met vriendschappen die vaak veranderden in stille en zwijgzame kennissen, die hij via dit boek (aan de hand van fictieve brieven) wil eren, de banden terug wil smeden. Er is niet het schuldgevoel waarbij hij toe zou moeten kunnen geven dat deze personen door hem gebruikt werden om te komen waar ie nu staat, zo ziet hij het zelf niet, maar hekelt wel dat de banden verbroken werden. Van Amiens naar Parijs, van onwetendheid naar een ontdekkingstocht en van arm naar rijk… deze metamorfose onderging Eddy (van Eddy naar Édouard) en de kringen waar hij uiteindelijk in belandde waren plots niet meer te binden aan zijn leven van toen.

Maar komt de vraag, na het lezen van dit boek: ‘Was het dat allemaal waard?’ Want wat me na dit boek te lezen vooral is opgevallen, is dat de schrijver altijd op zoek is naar transformatie, naar iets nieuw, naar een doel dat, eens bereikt, niet de voldoening geeft die hij zocht of toch op z’n minst na een tijd niet meer voldoet.

Ik zou graag Bart Moeyaert even willen citeren, bij het recenseren van dit boek (via Goodreads): ‘Ik ontdek een analogie, ik zie een verschil, en af en toe frons ik mijn wenkbrauwen en denk heel even nou/ach/tja.‘

Deze uitspraak verwoordt mooi hoe ik het boek ook heb ervaren. Want ook ík wou een metamorfose, ook ík dacht destijds: ‘hier ben ik niet op mijn plaats’, dus de analogie was er. Maar tevens was er een groot verschil want de stappen die Édouard zette, zijn verregaand en zo ver zou ik zelf nooit gegaan zijn. En ook ík dacht af en toe bij het lezen van dit boek: ‘Ach, nou, tja’ want vond ik niet dat een beetje schuldgevoel of dankbaarheid op zijn plaats zou zijn? En dan besef ik ook: wie ben ik om daarover te gaan oordelen?

Laat ik eindigen met te zeggen dat dit boek mijn ogen deed openen, dat ik genoten heb van zowel Édouards herinneringen en diens schrijfstijl en dat ik vanaf nu een trouwe lezer zal worden van alles wat hij schrijven zal, te beginnen met zijn eerder werk te lezen. (want tot scha en schande moet ik toegeven dat hij al jaren op mijn tbr staat maar ik er nog tot nu toe niks van had gelezen)

English/Anglais/Engels:

Title of the book – Change: method

This is a novel about transformation, about leaving the past behind and about restarting. How Eddy became Édouard, how a simple village boy became the writer he is today, a writer that is part of the elite circle. And this thanks to the people who took care of him.

These people that looked after Eddy (before his transformation this was his name) came and went, depending on the next step in his life’s transformation he met new people that took him by the hand and with each step he lost the people that did the same for him before. Somehow he wants to remember and honour them with this book, by writing fictional letters to them. Among them is his father, who he cast out of his life along with almost all his family ties, and Elena, who was there during his highschool and just before he moved to Paris.

But the letters, the book, lacks a certain feeling of guilt. Édouard himself doesn’t feel like he used these people to get where he is now, they just grew apart. But he does hate how their ties were broken, how they eventually did grow apart. From poor to rich, from ‘dumb’ to smart, from Eddy to Édouard, from ‘ugly’ to beautiful and from Amiens to Paris… there’s no other way to describe the journey, as told by the writer himself.

This book was an eye opener, I recognised myself and my own transformation from when I was young and searching. But though there were analogies, there are many differences as well. I never would have gone as far as he did, would never have changed my face nor name to become someone else. And while reading this, I certainly had moments where I was thinking: Well, yes… Maybe there should be a certain feeling of guilt? Maybe trampling other people isn’t the way to go forward to reach a goal? Or maybe that is the only way?

I definitely enjoyed reading this! I promise, I will read his other books now as well (The End of Eddy, Who killed my Father, History of Violence & A Woman’s Battles and Transformations) and everything he will write in the future.

Français/Frans/French:

Mon français n’est pas vraiment bon mais je fais mon meilleur d’écrire un petit commentaire sur le livre ‘Changer: Méthode’ d’Édouard Louis.

Ce livre raconte l’histoire d’une métamorphose, une transformation complète de l’écrivain même. Eddy devient Édouard, d’une vie pauvre jusqu’à une vie riche, un changement de corps et de penser, d’être bête jusqu’à être intelligent et d’un déménagement d’Amiens à Paris. Sur cette route de changement, il y a des personnes qui lui ont aider. Et comme cela se passe dans la vie, des gens viennent et des gens partent. Mais a-t-il, l’écrivain, usé ces gens afin d’atteindre son bût et il ne faut pas avoir une sentiment de culpabilité? (une mauvaise conscience?)

Et une autre question: ‘Est-ce-que tout ces décisions valaient la peine?’

Ce livre m’a ouvert les yeux et maintenant (je le promis) je lirai ces autres livres. (vous les connaissez déjà, non!)

Un grand écrivain, une histoire con espoir mais pas sans ces sacrifices!