• Schrijver: Joachim Pohlmann
• Uitgeverij: Borgerhoff & Lamberigts
• Jaar uitgave: 2022
• Aantal pagina’s: 164
• Cover vormgeving: Lennart Van Den Bossche
• ISBN: 978-9463936835
• Mijn rating: 4,5/5

Korte inhoud: (volgens website uitgeverij)

Teruggetrokken in Toscane overschouwt maestro Vittore zijn leven. Als wijnboer maakte hij fortuin, maar geluk kon het hem niet brengen. Dat liet hij achter in Algerije, het land dat hij eens zijn thuis noemde. Wat hem nog restte, was zich vastklampen aan een wereld die met elke ademstoot iets meer verdwijnt.

Ronddwalend in zijn kasteel, keert hij terug naar Noord-Afrika. Naar de wijngaard waar hij opgroeide, naar zijn jaren als legionair in het vreemdelingenlegioen en naar zijn rol in de Algerijnse oorlog. Maar vooral naar Nawal, zijn jeugdvriendin, die achterbleef.

Weesland is een indrukwekkend portret van een man die beseft dat zijn leven geleid is. Het is een verhaal over schuld, verraad, verlies en inkeer. Het is het relaas van de zoektocht naar een vaderland die eindigde in een tragedie. En uiteindelijk is het een biecht zonder verlossing.

https://borgerhoff-lamberigts.be/boeken/weesland

Recensie:

Dit is zo een boek wat je begint te lezen en eer je het weet zit je vol van nostalgisch verlangen naar de warme zomer, een Toscaanse heuvel en met een glas goede wijn, te mijmeren over hoe het was en hoeveel beter je vond dat het toen was. (En nu klink ik als mijn moeder die zegt: ‘Vroeger was alles beter’ 😅 de vraag is altijd: klopt dit wel?)

Actueler dan ooit is dit boek, want met alles wat we de voorbije jaren hebben doorstaan met corona en wat we sinds kort allemaal horen rond Oekraïne en de inval van Rusland, gaat ook dit over oorlog en de wreedheden die zich daarin voordoen.

Een oude man die terugdenkt aan zijn tijd als Legionair (Vreemdelingenlegioen) in een oorlog voor een land dat zich wil opdringen in een ander land waar ze eigenlijk niks te zoeken hebben. Waar macht en controle alles betekenen en waar zij als pionnen worden ingezet om het vuile werk te doen voor zij die mooi achter de schermen blijven. Zij, de soldaten en legionairs, die alles en iedereen moeten achterlaten.

Dit is een biecht, Vittore’s biecht. Dit is een testament aan het verleden. Zijn verleden met Nawal, een Algerijnse waar hij mee is opgegroeid. Nawal die hij uiteindelijk in Algerije heeft achter moeten laten. Zijn verleden waar de grenzen vervagen en je op de duur niet meer weet wie en waar je voor vecht en je er alleen voor komt te staan. Of je komt tegenover iemand te staan die je niet wil kwetsen, maar waarvan je weet dat dat sowieso zal gebeuren. Een verleden dat best vergeten wordt.

Dit is een sterk staaltje penvakmanschap. Thema’s als verlies en de dood staan zowel in heden als in het verleden centraal in dit boek. Zin en onzin van oorlog en machtsspelletjes tussen landen en mogendheden en een les uit het verleden die zou geleerd moeten zijn om een betere toekomst te scheppen, wordt alleen maar naast zich neergelegd om dan dezelfde fouten terug te maken.

Een literair toppertje!