• Author: Lauren Groff
• Publisher: De Bezige Bij (Dutch translation)
• Publishing year: 2021
• Number of Pages: 304
• ISBN: 978-9403107011
• My rating: 5/5

Backcover boek:

De zeventienjarige Marie de France wordt weggestuurd van het hof van Eleonora van Aquitanië omdat ze te ruw en te grof is voor het huwelijk of het hoofse leven. Tegen haar zin in reist ze af naar Engeland, waar ze aangesteld wordt als priores van een vervallen abdij. Bij aankomst is Marie geschokt door de toestand van de nonnen, die honger lijden en een zwakke gezondheid hebben, maar gaandeweg vindt ze haar plaats in het dagelijks leven van het collectief. Haar verlangen naar haar familie, haar vaderland en haar jeugdige passies maken plaats voor iets nieuws: een onvoorwaardelijke toewijding aan de zusters en een stellige overtuiging van haar goddelijke visioenen. Marie, geboren in een familie van vrouwelijke strijders en kruisvaarders, is vastberaden om een nieuwe koers in te slaan met de vrouwen die ze nu leidt en beschermt. Maar is haar nieuw gevonden geloof sterk genoeg in een wereld die zo snel op beangstigende wijze verandert, een wereld die geen plaats lijkt te hebben voor mensen als Marie?

First Dutch review, English review below!

Mijn review (Dutch):

Met een zekere historische achtergrond brengt Lauren Groff het verhaal van Marie de France, de eerste vrouwelijke dichteres uit de geschiedenis. Na wat opzoekwerk online blijkt eigenlijk over de vrouw niks of heel weinig te weten te zijn, behalve dan dat ze zichzelf beschreef als ‘Mijn naam is Marie, en ik ben van Frankrijk.’ Ze schreef lais, en fabels.

In het boek blijkt ze een buitenechtelijke dochter van de Engelse koning, die haar moeder op één van zijn tochten, verkrachtte. Als Maries moeder komt te sterven, belandt ze bij de koningin in Rouen en wordt ze naar Angleterre (het huidige Groot-Brittanië) gestuurd, om het hoofse leven aan te leren. Maar Marie is lomp, is groter dan enige andere vrouw en is niet vies van de liefde van haar kamermeid, Cecily. Eleonora, haar stiefzus en vrouw van de Engelse koning Hendrik II, stuurt haar naar (een in het boek niet nader genoemde) abdij in Angleterre (met een beetje zoekwerk zou dit mogelijk Shaftsbury Abbey kunnen zijn), waar de nonnen in erbarmelijke toestanden leven; honger lijdend, verzwakte gezondheid en blauw zien van de kou.

Maries eerste stappen in het habijt verlopen niet zonder problemen, haar ‘wereldse’ blik op het leven past niet onmiddellijk in de besloten kringen van een abdij. Zelf twijfelt ze aan haar geloof en weet ze niet of ze wel op haar plaats is. Ze is er dan ook van overtuigd dat ze Eleonora, waar ze zo van houdt en zo naar opkijkt, ervan kan overtuigen haar terug in het koninklijk hof op te nemen. Ze schrijft haar een bundel met lais (liederen die de liefde bezingen) maar als ze dit naar haar opstuurt, krijgt ze nooit een antwoord. Marie berust zich in haar lot en steekt dan maar de handen uit de mouwen. Benoemd als priorin van de abdij begint ze, met hulp van visioenen, de gronden rondom leven te schenken, door middel van het aanplanten van tuinen, bomen, moestuinen en kralen voor schapen en varkens. De abdij, maar ook het nabijgelegen dorp, tiert welig en bloeit op.

Er ontstaat ook een grote vriendschap tussen de nonnen onderling, een liefde die verder reikt dan enkel die voor hun God. Onderling helpen ze elkaar, gesteund door het feit dat de Bijbel en de Paus hier niks op tegen heeft, door een lesbische liefde.

Maries visioenen leiden echter ook tot een soort rebellie van haar, want ze schopt nogal graag tegen de schenen. Haar eigen gevolg is niet altijd akkoord, noch tevreden. Maar Marie is koppig en krijgt steeds haar zin, ook als ze een duur en arbeidsintensief labyrint wil laten maken rond de abdij, zodat ze afgeschermd zijn van de buitenwereld, en vooral van de mannelijke invloeden.

Ook al is het er peis en vree, toch is de dood en het lijden nooit veraf in deze tijden. Kindersterfte, ongevallen met de dood ten gevolg en ziektes die toen nog niet behandeld konden worden… dat alles zet toch een druk op de vriendschappen en de liefde, maar ook op Maries geloof. Zeker als haar liefdes één voor één uit haar leven verdwijnen.

Het lezen van dit boek is een waar genot. Het is heel vlot geschreven, het is vooral grappig met momenten, maar ook heel hard en intensief. Je stapt zo in de Middelleeuwen en komt terecht in een wereld die je misschien niet kent. Met de historische achtergrond krijg je ook een boodschap voor wat nu leeft (klimaatopwarming, de menselijke factor in het verdwijnen van boom- en diersoorten) en vanuit een religieus perspectief zie je ook weer dat alles mag en kan, zolang het wordt opgedragen door een God, die almachtig lijkt te zijn.

Dit boek is een ode aan de vrouw, in mijn opinie! Een ode aan de kracht van de vrouw! Want geen enkel sprekend personage in dit boek is mannelijk! Hier is het: vrouwen aan de macht! En dat is in mijn opinie dé sterkte van dit boek, van dit verhaal en Lauren Groff verdient van mij zeker een aantal prijzen voor dit boek!

Ik heb dit boek waarlijk verslonden! Dit is meer dan een aanrader, dit is een must-read! Ik ben dan ook uitgeverij De Bezige Bij heel dankbaar voor het recensie-exemplaar dat ik van hen mocht ontvangen! Ook een dikke pluim voor de vertaalster, Lucie Schaap! En de keuze voor de cover vind ik ook meer dan geslaagd!

Quote:

‘Ze begrijpt niet dat ook zij haar eigen abdij met zich meedraagt, een onzichtbare, muurloze abdij van mensen die zij kent, zeer groot, zeker, maar toch nog ingesloten door het lichaam en de geest.‘

5/5

My review (English):

Marie de France is a historical figure, the first female poet known in history! Lauren Groff writes the (possibly true?) history of this woman in Matrix!

First of all, I loved this book: how it was written, the strong female cast (all female cast!!!) and how it is an ode to women! I devoured this book and I loved every bit of it, every letter, sentence and chapter! I read it in the Dutch translation (which was really well done!) and the book has the perfect cover (see photo)

So Marie de France is a seventeen year old girl when she is sent to the abbey, by her sister Eleonora from Aquitaine, because she doesn’t fit in at the royal court. People laugh at her, due to her big stature and her manly ways. Once she arrives at the abbey (which isn’t named in the book, but I did some research and it could be (!!) Shaftsbury Abbey), she finds a decrepit old building with nuns suffering from hunger, cold and weak health. Death is always close, especially in the Middle Ages.

At first Marie isn’t sure she’s where she should be, and does everything she can to get back to the royal court, where she thinks she really belongs. Her ‘worldly’ views aren’t really right for the abbey and the nuns. But when she writes a bundles of lais (songs about love) and sends this to the court, to Eleonora, which remain unanswered, she has to relent and realise her faith is set.

Even though Marie has trouble fitting in at first, she slowly comes to the foreground, as prioress and ultimately as Mother Superior of the abbey. She starts making changes to the grounds surrounding the abbey, to the abbey itself and to the roles the nuns have. This all leads to a blooming abbey and nearby town. Her power stretches even to the royal court, where she wants to prove her worth to!

As i said before, this book is an ode to the women in the Middle Ages, a time where powerful women weren’t supposed to be in power! But Lauren Groff sails around this by secluding these women in their abbey. And although they seem isolated, they (and Marie in particular) is more powerful than they might expect from a woman. (they being ‘men’) If you read this book, you’ll notice there is not one man in this book that has a single line of speech or thought… Every important character is female! And that is the strenght of this book! That’s what makes it a fantastic read! I sure hope Lauren Groff will be rewarded for this work! She deserves it!

I loved it, I truly loved it! I would like to congratulate her for this work!

Quote:

‘She doesn’t understand that she too carries around her own abbey with her, an invisible wall-less abbey of people known to her, very large indeed, but still enclosed by the body and the mind.’

5/5