• Auteur: Bart Steenhaut
• Uitgeverij: Borgerhoff en Lamberigts
• Jaar uitgave: 2022
• Aantal pagina’s: 280
• ISBN: 978-9463938846

https://www.borgerhoff-lamberigts.be/shop/boeken/vive-ma-liberté

Review:

Putain Putain, c’est vachement bien. Nous dommes quand même tous des européens!

En met dit stukje muziek leid ik een recensie in voor een boek waar ik nooit van dacht dat ik het zou lezen, en graag zou lezen. Want een echte Arno-fan ben ik nooit geweest per sé. Ik kan wel genieten van zijn muziek, hij maakte een aantal legendarische liedjes die tot op vandaag nog nazinderen in het collectief geheugen van ons landje. Maar een Arno die een tv-optreden deed, dat was toch altijd iets speciaals… als ik hem zag verschijnen had ik altijd de indruk dat de man goed gezopen had.

Maar dat toont dan weer meer aan dat ik ook vooroordelen durf uiten van een mens die ik eigen niet ken… en dan zijn boeken zoals dit wel goed… ik blijf nog steeds geen grote fan maar ik kan de man iets beter begrijpen en heb zelfs een aantal raakpunten met hem… onbegrijpelijk maar waar!

Dat de man te vroeg aan zijn einde is gekomen, dat kunnen we allemaal beamen en dat het een performer pur sang was ook. Maar wat ik niet wist is dat hij een introvert was… iets wat je niet zou zeggen als je zijn optredens via enig online kanaal (her)bekijkt. En dat kan verklaren waarom hij een beetje onbeholpen en stuntelig overkwam bij interviews op tv… en dat is meteen iets wat ik dan ook in mezelf herken. (Niet dat ik op tv kom natuurlijk)

Dit boek is een aaneenschakeling van interviews tussen Bart Steenhaut, die carrière van de zanger al lang volgde, en Arno zelf. In Arno’s eigen woorden, met andere woorden! En dat is ook heel duidelijk want als je dit leest hoor je echt de stem van Arno doorklinken in de teksten. Vint toch! Ok, het West-Vlaams moet je erbij denken natuurlijk.

De gesprekken die Bart met Arno had waren over zijn zangcarrière, de muziek zelf en over familie en vrienden. Maar ook over iets waar Arno heel vaak over kon uitweiden, de politiek. En de vrouwen, die kwamen ook vaak aan bod. (He was a self proclaimed womaniser)!

Maar ook de verschillende talen: Engels, Frans, Oostèns (Oostends dialect). Hoe de talen een rol speelden in zijn jeugd en levensloop en hoe dat reflecteerde op zijn muziek.

En natuurlijk komt ook de kanker waaraan Arno leed aan bod.

Arno was een man van vele stielen maar had ook zijn gebreken, die hij zelf aanhaalt in dit boek. Maar het is vooral een ode aan zichzelf, wat mij dan natuurlijk een beetje stoort aan het geheel… ik snap dat het boek over en voor Arno is geschreven dus dat hij ‘the main subject’ is is normaal, maar er straalt ook een zeker egocentrisme uit waar ik het dan wat lastig mee heb… (da’s natuurlijk het nadeel van biografieën, zeker als de artiest in hun leven er zelf aan meewerkten)

Al bij al is het een aangenaam boek, al was’t maar voor de sappigheid waarmee verteld wordt over ‘de tijd van toen en van rock ‘n roll’ (het principe sex, drugs en rock and roll was Arno duidelijk ook niet vies van) maar het is voornamelijk een boek voor de echte Arno fans, voor zij die nog één keer de man wil horen spreken (al was’t maar via tekst) en die hem op het hoogste schavotje zetten, naast andere artiesten als Luc de Vos, Willie Willie en noem maar op…

Ondergewaardeerd in eigen streek maar geliefd door velen de hele wereld rond, dat was Arno!

Je weet toch dat ik lesbisch ben, he. En ik moedig iedere vent aan om homoseksueel te worden. Dan heb ik zelf meer keuze. Vrouwen inspireren me.

Arno Hintjens