• Auteur: Cindy Vermeer
• Uitgeverij: Borgerhoff en Lamberigts
• Jaar uitgave: 2022
• Aantal pagina’s: 254
• Cover ontwerp: Wendy De Vlaeminck
• ISBN: 978-9463936996
• Mijn rating: 2/5

Synopsis:

Verscheurd tussen geborgenheid en een intens verlangen

Wanneer een jonge vrouw gaat samenwonen met de liefde van haar leven, denkt ze het geluk te hebben gevonden. Alleen dooft hun seksleven veel te snel uit, wat bij haar voor een hoop frustratie zorgt. Toch kan ze haar relatie niet opgeven. De liefde is te sterk, maar haar ontevredenheid wringt steeds meer. 

En dan komt ze Enrico tegen, een tatoeëerder die shibari beoefent – een Japanse stijl van bondage waarbij iemand op een kunstzinnig-erotische manier wordt vastgebonden. Hij wil met haar een avontuur aangaan en zij kan de verleiding niet weerstaan.

https://borgerhoff-lamberigts.be/boeken/zaag-me-doormidden

Review:

Vooraleer ik mijn review start wil ik ten eerste Borgerhoff & Lamberigts bedanken voor dit recensie-exemplaar en ten tweede duidelijk maken dat mijn review hieronder een persoonlijke mening is, mijn eigen ervaring en daarom niet iedereen daar hetzelfde zal, kan noch moet over denken… dat is nu eenmaal ‘boeken lezen’, niet elk verhaal spreekt iedereen aan… en dit boek sprak mij persoonlijk niet aan…

Ik ben heel versatile wat betreft genres van boeken die ik graag lees en zelfs gewoon kan en wil lezen, maar dit boek liet ik toch wel even naast me liggen torn ik het kreeg, omdat ik vreesde dat het niet echt iets voor me zou zijn. Ik heb nog al boeken gelezen in de erotische sfeer waar heteroseksuele relaties en seks scènes werden beschreven en hoewel ik zelf niet voor de vrouwen ben, geeft het me niks dergelijke scènes te lezen, zolang er enige variatie en genoeg mysterie rond blijft hangen. Dit boek ging daar net iets té openlijk naar mijn smaak in op. In de eerste vijftig bladzijden van het boek heb ik meer over schaamlippen en natte klit gelezen dan me lief is eigenlijk.

Nu, dat kan me dan ook niet zoveel schelen, het is des mensens en iets natuurlijks om over een mensenlichaam te lezen (hetzij man of vrouw) dus laat ik nu niet mierenneuken…

Maar dan blijkt de rest van het boek en verhaal me jammer genoeg niet te boeien. Het duurt tot aan de helft van het boek eer ze Enrico ontmoet, daarvoor is het één weeklacht over haar huidige relatie en beschrijving van alledaagse events. Ik begrijp ook wel dat dit een bedoeling had: haar saaie (seks)leven over proberen brengen om dan te kunnen verklaren waarom ze doet wat ze doet…

Dus opnieuw: niet klagen, niet zuur doen…

Maar jammer, echt jammer… het is mijn boek niet qua verhaal… en toch heb ik het gelezen hoewel niet helemaal uitgelezen…