• Auteur: Jean-Baptiste Del Amo
• Uitgeverij: De Bezige Bij
• Jaar uitgave: 2022
• Vertaald uit het Frans: Le Fils de l’Homme (2021)
• Vertaald door: Joris Vermeulen
• Cover ontwerp: Moker Ontwerp
• ISBN: 978-9403165417
• Mijn rating: 3,5/5

Synopsis:

Na vele jaren van afwezigheid duikt een man zonder enige uitleg weer op in het leven van zijn zoon en vrouw. Hij neemt ze mee naar het diepst van de bergen, naar het afgelegen Les Roches, een verwoeste boerderij, half overwoekerd door planten en bomen. Het is de plek waar hij zelf opgroeide met zijn meedogenloze vader.
Omringd door de wilde natuur probeert de vader zijn gezin te overtuigen van zijn goede bedoelingen en hij doet zijn best om het vervallen huis te repareren. Maar dan blijkt de moeder zwanger te zijn van een ander. Achtervolgd door zijn verleden, en verteerd door jaloezie, raakt de vader langzaam in de greep van de waanzin.
Met prachtige beschrijvingen van de woeste en betoverende natuur is De mensenzoon een onvergetelijke, subtiele maar ook schokkende roman over een vader, een moeder en een zoon, en over hoe geweld van de ene generatie op de volgende overgaat.

https://www.debezigebij.nl/boek/de-mensenzoon/

Review:

Dank aan de mensen van Standaard Uitgeverij en De Bezige Bij voor dit recensie-exemplaar.

In de bossen staat een huisje dat op te knappen valt, waar een zoon en zijn agressieve vader tien jaar hebben gewoond, tot de zoon op zeventienjarige leeftijd is vertrokken om het leven elders op te zoeken. Tot de dood van zijn vader, een eenzame dood in de bossen aan het nog steeds vervallen huisje, hem deed inzien dat het leven er zo slecht niet was. Intussen heeft ook hij een zoon en vrouw, maar deze heeft hij jaren geleden laten zitten, alleen. Na zes jaar komt hij onverwacht terug en besluit met hen naar het huisje in de bossen, afgelegen en ver van de bewoonde wereld, terug te keren. Maar algauw blijkt dat de vader dezelfde weg blijkt op te gaan van zijn eigen abusieve en agressieve vader. De moeder en zoon blijken eerst gelukkig te zijn maar leren snel de eenzaamheid kennen en te vrezen. Het isolement komt harder aan dan verwacht.

In een heel kleurrijke omschrijvende taal beschrijft Del Amo (die eigenlijk Garcia noemt met zijn familienaam) een relatie tussen een vader en zoon, twee generaties vader en zoon eigenlijk. Deze twee vloeien dan ook geregeld in elkaar over waardoor de ene vader de andere beïnvloedt in gedrag en in denkwijze. Soms is het dan ook niet altijd even makkelijk te volgen over welke vader-zoon relatie wordt gesproken op dat moment (want de flashbacks gaan niet enkel over de moeder en zoon, wiens vader hen is komen halen, maar ook over de vader en zijn vader… klinkt verwarrend en dat is het ook, aangezien er geen namen worden gebruikt in dit boek… en dat zorgt er ook voor dat je de draad wel al es durft kwijt te raken bij het lezen ervan)

Wat wel heel mooi naar voren komt in dit boek is net dat eenzame en het isolerende van het hutje in de bossen en de goede voornemens om het huisje op te knappen maar behalve de aanzet er naar toe, komt er niks van in huis. Dit staat dan ook weer symbool voor zijn huwelijk: hij is eraan begonnen om er dan van weg te lopen om er na een tijdje terug te komen, vervreemd van zijn vrouw en zoon, denkend daar de draad van zijn leven met hen terug op te kunnen pikken. Een half ingestort huwelijk dat hij terug wil oplappen, door hen mee te sleuren naar een half ingestorte hut die hij wil oplappen.

De geschiedenis herhaalt zich bij beide vaders die hun gezin meesleuren in een avontuur waar hij alleen echt grote voorstander van is, maar waar geen rekening wordt gehouden met diegene die maar mee moeten stappen in diens verhaal.

Het boek is heel mooi geschreven, prachtig verwoord en je waant je zo in de bossen. Maar hij gebruikt ook wel redelijk zware taal, geen alledaagse woorden. Dit alles zorgt ervoor dat het een boek is waar je je tijd voor moet nemen om te lezen. Het trekt je niet echt mee in een avontuurlijk verhaal, eerder laat het je ervaren wat de zoon ervaart…

Waar ik wel opnieuw een shoutout voor wil doen, is voor de prachtige cover ontworpen door Moker Ontwerp (die heel vaak covers van boeken van De Bezige Bij ontwerpen!)

Al bij al geen slecht boek maar ligt een beetje te zwaar op de maag. Geschreven met dezelfde flair die een Cognetti toepast in zijn boeken.