• Auteur: Ilja Leonard Pfeijffer
• Uitgeverij: Uitgeverij De Arbeiderspers
• Jaar uitgave: Boekenweekgeschenk 2022
• Aantal pagina’s: 92
• Omslagontwerp: Stephan Vanfleteren, Tim Bisschop
• ISBN: 978-9059658783
• Mijn rating: 4,5/5

Synopsis:

Wordt ontevredenheid tevredenheid als je je erbij neerlegt?’

Carmen, een kinderloze vrouw van iets meer dan middelbare leeftijd, weet dat zo net nog niet. Ze besluit een sprong in het diepe van haar verleden te wagen. Niets wat haar daartoe dwingt. Ze is de welgestelde echtgenote van een ex-diplomaat, drinkt zonder wroeging haar middagsherry en is als literatuurliefhebster (‘ze voelt zich oud want ze houdt van lezen’) zeer actief in de plaatselijke openbare bibliotheek. Opspelende herinneringen aan haar eerste vakantie aan de Middellandse zee met haar ouders in Monterosso (Cinque Terre), waar ze onder water haar eerste zoen kreeg, brengen haar ertoe in haar eentje het vliegtuig naar Italië te nemen voor een korte voorjaarsvakantie. Antonio heette hij. Wie weet komt ze die na al die jaren nog eens tegen. Wat nog niemand weet – behalve de verteller van dit verhaal – is dat ze door onvoorziene omstandigheden veel langer in Monterosso zal moeten blijven dan de bedoeling was. Aan de impasse die dit veroorzaakt, komt een einde wanneer ze op een middag kennismaakt met een jongetje uit het dorp.

Monterosso mon amour is een verhaal over het belang van verhalen. En tegelijkertijd is het een ode aan de anonieme mensen die het literaire bedrijf draaiend houden, zoals boekhandelaren, bibliotheekmedewerkers en organisatoren van lezingen.

Review:

‘Het is bijna jammer dat er tegenwoordig geen epidemieën meer bestaan’

Carmen

Carmen is een vrouw van middelbare leeftijd, zonder kinderen, die haar dagen vult met het organiseren van bijeenkomsten in haar plaatselijke bibliotheek, zoals met de jaarlijkse boekenweek wanneer ze een schrijver uitnodigt om te komen praten over hun boek(en). Haar man Rob, een gepensioneerde diplomaat, en zij zijn een beetje vervreemd van elkaar. Carmen besluit dan maar een reisje alleen te maken, een week naar Monterosso, een van de Cinque Terre aan de Ligurische kust van Italië. Daar heeft ze namelijk op haar zestiende een zomerliefde gekend, Antonio, die haar onder water hartstochtelijk kuste.

Maar als Carmen aankomt in Italië blijkt het er ontzettend kalm en rustig te zijn, en is zij de enige gast in de b&b waar ze verblijft. Algauw maakt ze een connectie met de uitbaatster van de b&b, Tiziana en met de elfjarige jongen Carmen is een vrouw van middelbare leeftijd, zonder kinderen, die haar dagen vult met het organiseren van bijeenkomsten in haar plaatselijke bibliotheek, zoals met de jaarlijkse boekenweek wanneer ze een schrijver uitnodigt om te komen praten over hun boek(en). Haar man Rob, een gepensioneerde diplomaat, en zij zijn een beetje vervreemd van elkaar. Carmen besluit dan maar een reisje alleen te maken, een week naar Monterosso, een van de Cinque Terre aan de Ligurische kust van Italië. Daar heeft ze namelijk op haar zestiende een zomerliefde gekend, Antonio, die haar onder water hartstochtelijk kuste., die ze uit het water redde (of was het omgekeerd?)

En dan blijkt dat er een virus uitbreekt waardoor gans de wereld plat wordt gelegd, in maart 2020. Carmen zit vast in Monterosso. Ook Oronzo’s grootmoeder, die voor hem zorgt na de dood van zijn ouders, wordt besmet en belandt in het ziekenhuis. Hierdoor nemen Carmen en Tiziana de zorg over van de jongen. En dan heeft Tiziana nieuws, want ze heeft Carmens vlam Antonio terug gevonden.

Een heerlijk geschreven novelle, met een zweem van nostalgie en een vleug Italiaanse sfeer. Je ruikt de zee, je voelt de wind op je wang en het zeewater spat in je gezicht… en hoewel dat vervelende coronavirus ook een rol speelt in dit verhaal, is het helemaal niet dat deprimerende onderwerp waar we al twee jaar mee worden geconfronteerd. De schrijver zelf speelt een bijrolletje in zijn eigen verhaal (hoe meta!)

Dit is een novelle maar met een groots thema… het verlangen naar vroeger, naar verloren liefdes, het hopen op meer maar daarom is dat er niet, soms kan men tevreden zijn met het leven dat men leidt. De liefde voor Italië wordt ook in deze novelle door Pfeijffer mooi geïllustreerd (hijzelf woont in Genua)!

Hoe mooi de dingen vaak als een puzzel ineen steken!