• Schrijver: Johnny Bollé
• Uitgeverij: LetterRijn
• Jaar uitgave: 2022
• Aantal pagina’s: 263
• Cover ontwerp: Shutterstock
• ISBN: 978-9493192270
• Mijn rating: 3,5/5

Synopsis: (volgens website schrijver)

DUISTERE GRENS Met een list worden vier mensen naar een afgelegen plek gelokt en opgesloten. Eén van hen is Sieg Papadakis. Na een vreselijke tijd, kan hij aan de dood ontsnappen, maar dit ging ten koste van zijn geweten. Negen jaar later staat multimiljonair Sieg aan het hoofd van de game producing company, Medusa. Hij heeft de ware toedracht van de opsluiting voor zich gehouden.  Er is echter nog iemand die alles afweet van wat er tijdens zijn gevangenschap is gebeurd. Deze man, die zich Argus noemt, aarzelt niet om hem met deze informatie te chanteren. Sieg geeft toe, en raakt zo steeds meer verstrikt in een web van leugens, moord en bedrog. Om de steeds agressiever wordende Argus tegemoet te komen, doet hij alles wat die wil. Tot de mensen uit Siegs naaste omgeving de dupe dreigen te worden. Hij besluit terug te vechten

https://www.johnnybolle.com

https://letterrijn.nl

Recensie:

Sieg, Farah, Summer en Julian zijn vier vrienden die in 2010 een heel nare ervaring beleven, waarbij één van hen sterft. Dit laat bij ieder van hen sporen achter. Hoewel Sieg wordt een succesvolle game ontwerper en belandt in New York alwaar hij zijn imperium Medusa beheert. Maar in 2019 besluit hij Medusa te verkopen en te gaan rentenieren op het eiland Zakynthos, in Griekenland. Daar leert hij Lara kennen waar hij smoorverliefd op wordt. Maar als blijkt dat de gebeurtenissen in 2010 plots sporen nalaten en het verleden hem begint te achtervolgen, want hoe onschuldig was hij wel eigenlijk in die zaak?

Dit is mijn tweede Johnny Bollé boek dat ik las, ik wil dan ook de auteur zelf en uitgeverij LetterRijn hartelijk danken opnieuw voor de kans om zijn boek te mogen lezen en reviewen.

Het verhaal is alvast spannend genoeg om je te doen verder lezen, om je op het puntje van je zetel te zetten en te doen afvragen wat er eigenlijk is gebeurd in 2010 en wie is die Argus die hem daar nu mee chanteert? Het leest heel vlot en is geschreven in een heel duidelijke taal, geen overdreven lange beschrijvingen of zo…

Wat ik bij zijn vorig boek ‘Wilde Gok’ ook schreef merk ik hier ook weer wel wat op, namelijk hier en daar een wat traag tempo en dit door een beetje repetitief opvullen van hoofdstukken. Maar in het laatste kwart van het boek zit dan zodanig veel vaart dat het uit is voor je het beseft.

Zeker geen slecht verhaal, ingewikkeld maar niet té en de exotische locaties in zijn boeken doen dromen van de zon.