• Schrijfster: Belinda Aebi
• Jaar uitgave: 2017
• Aantal pagina’s: 290
• Uitgeverij: Uitgeverij Manteau
• Mijn rating: 2.5/5

Korte inhoud (volgens achterzijde boek):

Kraanbestuurder Jos houdt van zijn vak en hij houdt van de Schelde. Elke dag sluit hij ritueel af door vijf minuten met zijn verrekijker op te gaan in het ongeëvenaarde landschap waar hij dagelijks werkt. Tot hij op een dag ‘iets’ opmerkt in het water, een lijk!

Over ‘Troebel Water’:

Het is de eerste keer dat ik het lastig vind om een recensie te schrijven rond een boek dat ik net las, zeker een boek van een schrijfster waar ik tot nu toe alles wel graag heb van gelezen. Dit komt enerzijds omdat ik het boek niet echt goed vond, maar ook omdat er niet zo héél veel te vertellen valt over dit boek. Het gaat om de vondst van een lijk in de Schelde en hoe een groepje van vier vrienden, die elke week samen komen om te kaarten, volop verwikkelt geraakt in de misdaad. Eén van hen is een bijna gepensioneerde politie commissaris, die terminaal is door keelkanker, en hij wil deze zaak persé nog opgelost krijgen want één van de andere kaarters blijkt de minnaar te zijn de vermoorde vrouw. Deze is echter politicus en getrouwd, met kinderen, dus de inzet is héél hoog.

Over de inhoud en de schrijfster:

Ik volg Belinda Aebi al een aantal jaren, las al haar Maud Gelderman boeken (over een Gentse onderzoeksrechter) en vond haar lichte schrijfstijl en haar setting in Gent (en regio) altijd héél aangenaam. Intussen was ik haar een beetje uit het oog verloren (hoewel ik wel al haar boeken nog steeds kocht) en las ik al een tijdje niks meer van haar. Haar setting is intussen ook van Gent naar Temse verhuisd (waar ze zelf ook woont). En Temse en vooral de Schelde spelen in dit verhaal dan ook een grote rol (alsof het personages zijn die hun rol moeten spelen) en Belinda leert ons ook een beetje van de geschiedenis van de Boelwerf, een oude scheepswerf die jaren geleden op de fles ging, wat dan ook wel weer bijdraagt aan het verhaal. Maar ik had geen connectie met de rest van het verhaal, het heeft me dan ook langer geduurd dan voorzien om het uit te lezen, rekening houdend met het feit dat het geen al te lijvig boek is met maar 290 bladzijden. Van alle personages die erin meededen vond ik alleen een politie-inspecteur (Stef Michiels) aangenaam lezen (intussen ben ik begonnen in haar nieuwste boek ‘De verborgen Vrouw’ waarin dit personage blijkbaar terugkomt, deze keer in de hoofdrol)

Wat me het meeste nog stoorde in dit boek, was net die ‘lichte schrijfstijl’ dat ik voorheen graag leek te hebben; Vaak leidt dit tot dialogen en conversaties tussen personages die heel steriel en ook artificieel overkomen en die ook overbodige informatie bieden in het verhaal (en het doen vertragen), zoals het helemaal beschrijven van een ontbijt, bijvoorbeeld. Het is niet zo dat we Jos, het hoofdpersonage, beter leren kennen op die manier en dat dit bijdraagt aan het verhaal. Ook heeft de vierde vriend in de kaartersvrienden, Fons, héél weinig te maken met alles, waardoor het eigenlijk weinig nut heeft zijn personage verder uit te werken, wat Belinda dan wel doet (dan had ze zijn rol belangrijker moeten maken dan het nu was.

Natuurlijk zijn er ook positieve elementen, zoals het verrassende einde, het beschrijven van Temse en omstreken (heeft me zin doen krijgen om die streek ook wat verder te gaan verkennen) en zoals gezegd het nevenpersonage, Stef Michiels, was ook héél aangenaam om lezen!

Belinda’s schrijfstijl is over het algemeen verfrissend, heel aangenaam. In dit geval had ik moeite me te gooien in het verhaal, had ik moeite om mee te gaan in de zoektocht. Ik blijf fan, zelfs mits één minder goed boek, en ben zeker van plan haar andere boeken ook allemaal te lezen! En dit boek zal ideaal zijn voor mensen die na een drukke dag het hoofd even leeg willen maken met een spannend verhaaltje, zonder er zelf al te veel te hoeven bij na te denken. Voor mij had er meer diepgang mogen inzitten. Heel jammer!

2.5/5