• Auteur: Max Temmerman
• Uitgeverij: Borgerhoff & Lamberigts
• Jaar uitgave: 2024
• Aantal pagina’s: 200
• Coverdesign: Dooreman (met illustraties van Rembrandt van Rijn / Bernard Picart
• ISBN: 978-9464778311

https://www.borgerhoff-lamberigts.be/shop/boeken/hier-zijn-leeuwen

Review:

“Ik verzin alles. Alles wat ik neerschrijf, is gebeurd zoals ik het me herinner.”

Als een auteur zijn bundel met kortverhalen, die allemaal wel vanuit het standpunt van de ‘inbreker’ aka de schrijver, zo wordt geïntroduceerd dan weet je eigenlijk niet echt goed waar je in terecht zal komen als je het boek leest.

Het is niet omdat de parallellen tussen schrijven en inbreken voor de hand liggen, dat je ze niet moet trekken: met elk nieuw boek breekt een auteur binnen in het gevoelsleven van zijn lezers.

De schrijver, een schrijver (Max zelf?), doet bekentenissen dat hij als inbreker bij knabbelt. Maar niet uit gewin maar meer om het spannende gevoel dat het geeft om bij mensen in hun privéleven binnen te dringen en zonder dat ze het onmiddellijk zelf beseffen worden ontvreemd van enkele voorwerpen en vooral cash geld. Afwisselend met korte verhalen en gedichten (van de hand van Max Temmerman natuurlijk, ook enkele die al in eerdere dichtbundels verschenen) beschrijft het hoofdpersonage hoe hij zich laaft aan het binnendringen en het stelen en het helen van het gestolen goed. De vraag is natuurlijk: ‘hoe lang houdt hij dit vol zonder ooit ontdekt te worden of kan hij op tijd stoppen?’

Zoals mijn medebloggers intussen wel weten (en ook de mensen van Borgerhoff & Lamberigts én ook de auteur zelf) ben ik grote fan geworden van de auteur na zijn vorige roman ‘Verre Vriend’ (waar een oude Mercedes de hoofdrol op zich kon nemen) en vooral ben ik fan van zijn heerlijke beeldende taal die vlotjes uit zijn pen en over de tongen van zijn lezers glijden.

Heerlijk ook is de allegorie in dit boek waarin hij inbreekt bij mensen in hun intiemste plekjes in huis, net als een schrijver zijn boek bij zijn lezers binnenloodst, die dat boek dan ook overal in hun huis meenemen: van bed tot bad tot zetel… noem maar op… Als schrijver is hij getuige van de vele levens van de mensen dankzij zijn boeken.

‘Hier zijn leeuwen’, hic sunt leones, vindt je vaak terug op de oudste landkaarten, met terra incognita… ook hier is een beeldspraak terug te vinden dat een schrijver zich telkens, met elk nieuw boek, op onbekend terrein begeeft en zo nooit weet waar hij terecht zal komen en of hij ooit zelf ontdekt zal worden!

Je hoort het, ik ben fan! Intussen heb ik ook de debuutroman van deze schrijver mogen ontvangen van de uitgeverij, Coniferen, en ik kijk nu ook zo hard uit naar dat boek om zo snel als mogelijk aan te beginnen!

“Zoals een huis een gedicht is met membranen van baksteen, zo is een gedicht een plek om zacht in te wonen. Een oord van woorden om te schuilen tegen regen, wilde beesten, het kleine leven.”

Mijn recensie voor Verre Vriend vind je hier:

https://looneybooks79.blog/2022/12/03/boek-recensie-verre-vriend/