De Kiekeboes 33. De een zijn dood

• Scenario/illustrator: Merho
• Uitgeverij: Uitgeverij Hoste n.v. / Standaard Uitgeverij strips
• Jaar uitgave: 1986
• Aantal pagina’s: 48
• ISBN: 978-9002242410

https://www.standaarduitgeverij.be/product/33-de-een-zijn-dood-9789002242410/

Review:

De telefoon rinkelt ten huize Kiekeboe… Als Charlotte deze opneemt hoort ze een oude bekende, Alain Provist van uitzendbureau ‘Nu en Dan’, met de vraag of ze zin heeft om nog eens een tijdje aan het werk te gaan bij een niet zo heel evidente werkgever, een begrafenisondernemer met de naam Zerckmans! Als vrijgevochten vrouw, dat zagen we al in ‘Het Lot van Charlotte’, neemt ze de job met graagte aan maar weet zij veel in wat voor avontuur ze zichzelf storten zal!

Al op haar eerste dag blijkt hoe uitdagend de job kan zijn en vooral wat voor concurrentiestrijd er tussen de verschillende begrafenisondernemers bestaat. Want als ze de oproep krijgen om een wetenschapper die het loodje heeft gelegd te kisten, doet de concurrentie, een zekere De Graever van de firma met de naam Posthuum, er alles aan om hen de loef af te steken… Maar soms is hoogmoed nu ook niet bepaald lonend!

De dag nadat Charlotte en de jonge heer Zerckmans het lijk hebben gekist blijkt het verdwenen. Charlotte moet plots denken aan de man die ze dacht achter een boom te zien schuilen bij het huis van Leo Wafel, de ingenieur die gestorven is. En als ze dan de man bij het boodschappen doet ook nog eens terugziet, volgt ze hem maar dat heeft desastreuze gevolgen voor haar. Ze wordt gevangen genomen en naar Eunuchië gevlogen, een militair en totalitair land, onder leiding van President Rhothzacq, dat totaal geen diplomatieke banden heeft met enig ander land en ook geen inmenging wenst van het buitenland.

Intussen beginnen Fanny en Konstantinopel zich zorgen te maken want hun moeder is nog niet thuis en hun vader zit quasi constant in zijn bad want hij wil een recordpoging ondergaan. Maar deze wordt al snel onderbroken als blijkt dat zijn vrouw ontvoerd is. Als dan ook nog eens niemand hun wil of kan helpen haar terug te brengen, beslist Kiekeboe zelf naar het buurland van Eunuchië, Burlandia, te vliegen om dan zo Eunuchië binnen te proberen komen en zijn vrouw te redden.

Charlotte intussen zit in de Norrbacq-gevangenis en moet muren schilderen. De enige andere gevangene waar ze intussen contact heeft mee kunnen maken is een man Krotopoll. En aangezien Charlotte intussen bewezen heeft dat zij een feministisch vrijgevochten en vooral eigenwijze vrouw is, besluit ze te ontsnappen uit de ontsnapbare gevangenis. En daar heeft ze de hulp van Krotopoll bij nodig en een zelf ineen gestoken ULM!

Dit is Merho op zijn best! Al van aan de titel: De één zijn dood (is de ander zijn brood, gaat het verder) tot aan de vele woordspelingen met namen (Krotopoll = protocol, Rhothzacq = zelfverklarend, Burlandia = buurland… en zoveel meer!) tot aan het avontuurlijke dat in de vroegere albums veel meer voorkwam dan in de latere albums in de reeks (er werd ook meer naar buitenlandse locaties gegaan in de strips toen, ook al waren ze allemaal of quasi allemaal fictief!)

Dit is er echt eentje om van te smullen… de vele grapjes rond begrafenis en dood en vooral het knallende einde maken van dit één van de beste Kiekeboe albums ooit!

En aangezien ik nooit eerder de oudere albums heb gereviewd van deze reeks (alleen een aantal van de laatste albums die nog door Merho werden gemaakt voor hij stopte in 2023) wil ik eindelijk ook een van de zaken eens aankaarten waar ik als kind zo verliefd op was op deze reeks… In heel veel stripreeksen worden auto’s of voertuigen redelijk onherkenbaar getekend maar Merho slaagde erin om mijn liefde voor de auto nog extra te stimuleren door zijn héél realistische manier waarop hij de auto’s en de merken aanbracht. Dat heeft hij eigenlijk volgehouden tot op het laatste album (Seizoensfinale) en het was ook grappig te zien hoe de familie vaak veranderde van merk en van auto (vooral in de laatste albums hadden ze bijna elk album een nieuw model, maar altijd rood!).

Ik heb dit album nog in een eerste druk, in de versie van Uitgeverij Hoste n.v. en dit was op dat moment nog maar het derde album dat in kleur verscheen (hoewel ze intussen ook al een drietal oudere albums hadden heruitgebracht in een kleurenversie). Voor album 30. Het Lot van Charlotte verschenen ze altijd in een zwart-wit versie (nummer 31. Klavertje Vier in eerste druk ook nog zelfs!)… Wie de reeks intussen altijd heeft gevolgd, zoals ik heeft de evolutie meegemaakt van zwart-wit, kleiner formaat naar kleur en almaar grotere albums… En de échte fans weten ook dat ze elke keer opnieuw moeten uitkijken naar een bepaalde vrouw met rode trui die heel lang in elk album wel ergens verscheen…