Drie verhalen over verdwaalde hartstocht

• Auteur: Marnix Peeters
• Uitgeverij: Pottwal Publishers + Boekhandels Vlaanderen
• Jaar uitgave: 2024
• Aantal pagina’s: 80
• Coverontwerp: Herman Houbrechts (Beeldzorg)
• ISBN: 978-9464944815

Review:

Marnix Peeters kan wel een beetje, samen met Herman Brusselmans (vooral in zijn vroegere schrijfjaren), het enfant terrible van de Vlaamse literatuur genoemd worden. You’re either for him, or you’re against him. Dat gevoel heerst bij mij als ik de reviews lees van zijn boeken en als ik de korte inhoud lees (en ook sommige titels) van zijn boeken. Ikzelf had nog niet het plezier om één van zijn boeken te lezen. Maar gelukkig bestaat er zoiets als het Boekenweekgeschenk en dit jaar, 2024, was dat in Vlaanderen een boekje van zijn hand: Als de liefde faalt. Een perfect tussendoortje dat kan dienen als symbolische tandenstoker om al het leesmateriaal dat ik de voorbije maand tussen de kiezen kreeg weg te werken… een digestiefke… Of misschien was het toch een amuse bouche want heregod… ik snap het wel waarom sommige mensen de schrijver hekelen maar ik vrees dat sommige lezers de ironie en het sarcasme van de auteur iets te letterlijk nemen en er te hard op in gaan… Niet nodig… Want afgaande op wat ik las in dit boekje is dit een humoristisch stukje literatuur dat niet te zwaar op de maag moet liggen.

Het boekje zelf bevat drie korte verhaaltjes:

Het eerste is ‘Femke en Lobke gaan veldrijden’. Met een dergelijke titel verwacht je een verhaal over twee wielrensters à la Lotte Kopecky of Marianne Vos maar vergis je niet… dit verhaal is Lolita meets een omgekeerde versie van de #metoo beweging. Twee tienermeisjes hebben er veel voor over om hun kosten te laten betalen door de mannen die hen begeren. Eerst een gratis smaakje en daarna, lekker doorbetalen. Intussen wacht Femke’s Man van haar Leven op de dag dat ze zich aan hem zal geven.

Dit verhaal is een beetje een voorbereidende studie heb ik de indruk (afgaande op het nawoord) op Peeters’ nieuwste roman dat onlangs verscheen: ‘De ontluikende sekslust van Emma Mus (15)’

Het tweede verhaal is getiteld ‘Chocomousse met Baileys’. De familie Engels bereidt het Paasdiner voor, de eerste zonder Gusta die net gestorven is. (vermoedelijk een familielid maar dat is niet duidelijk in het verhaal). Elk jaar werd dan ook bij Pasen als dessert chocomousse met Baileys geserveerd maar dit jaar beslist Jeanne Engels dat niet te doen want ze heeft ter vervanging van Gusta iemand anders uitgenodigd. Sunday, een man van Niger die vrijwilligerswerk doet bij de groendienst. Dik tegen de zin van de rest van het gezin. Ze ontvangen de jongeman dan ook met veel vragen en een nogal racistische blik. Als ook nog eens het eten aangepast is aan zijn voorkeuren, hebben Frans en Ingrid er zeker hun buik van vol. Ze kijken Sunday dan ook heel snel buiten. Maar Sunday komt de dag erna in de krant tot grote verbazing van Frans en Ingrid.

Wees goed voor een ander en gij zult beloond worden is goed van dienst in dit verhaal. Het leest bijna als een halve parabel uit de Bijbel! Grappig maar tegelijkertijd ook heel actueel!

Het laatste verhaal is ‘De polyamoureuze merel’ waarin een koppel zestigers hun passie nieuw leven wil inblazen. De vrouw wil een polyamoureuze relatie en ontmoet een Bask, Mirlo Consolaxion waarmee ze een stomende nacht heeft beleefd en hij toonde haar nieuwe horizonten. Uiteraard is Roger, haar man, hier niet mee gediend maar laat zich toch overtuigen om mee te gaan naar The Lord, de bar waar ze Mirlo leerde kennen. Opnieuw gaan ze voor een stomende nacht, deze keer doet Roger mee, tot zijn verrassing met vol genot. Maar dan is Mirlo ervandoor met hun kasbonnen, juwelen én zijn nieuwe Mercedes. Als Mirlo in Bilbao terugkomt gaat hij met al zijn nieuw verworven rijkdom terug bij zijn verloofde én een verhaaltje over hoe rijk ze in ons landje wel zijn!

What comes around, goes around moet Marnix Peeters bij het schrijven hiervan hebben gedacht. En wie zijn gat verbrandt moet op de blaren zitten! Wel ik hoop dat de blaren zalvend werken bij Roger en zijn vrouwke!

Aan iedereen die problemen heeft met de inhoud of schrijfstijl van een schrijver zoals Marnix Peeters heeft eigenlijk maar één optie: nooit zijn boeken lezen. Want als je niet houdt van zijn taal en passionele scènes (hoewel ik hierin vond dat hij heel braaf is gebleven eerlijk gezegd!) dan is het best je te onthouden van zijn boeken. Voor mij persoonlijk kan ik eigenlijk maar één ding doen nu… op zoek gaan naar zijn andere boeken want dit boekje heeft een vonk gegeven om nét wel meer te willen lezen van de man. Zoals reeds gezegd herken ik er een beetje het taaltje van Herman Brusselmans en ook wel Dimitri Verhulst in. I’m all for it!