• Bedenker / scenario / illustraties: Jef Nys
• Uitgeverij: Standaard Uitgeverij strips
• Jaar uitgave: 1967
• Pagina’s: 48
• ISBN: 9789-063342975

Review:

Bij professor Gobelijn wordt een wilde, net gevangen, gorilla geleverd waar hij grootse plannen mee heeft. Als Jommeke en Filiberke hem komen bezoeken denken ze dan ook eerst, bij het horen van het luide gebrul, dat de prof in gevaar is. Maar Gobelijn weet hen net op tijd te weerhouden om de deur van de cel van de gorilla te openen.

Gobelijn heeft namelijk een nieuw serum uitgevonden waarmee hij de gorilla, die hij Mataboe zal noemen, slimmer zal doen worden en bijna menselijk zal laten zijn. Het verwantschap tussen de mens en de gorilla doet hem ervan overtuigen dat hij zal slagen in zijn opzet. En uiteindelijk lukt dat ook en heel snel zelfs want voor iemand het ook beseft doet hij al de deur open, rijdt hij met de auto én wordt hij verliefd op een mens.

Want nadat de begijntjes pech hebben met hun auto en Gobelijn, Jommeke én Mataboe net langs rijden besluiten ze de begijntjes te helpen. Eens ze hun schrik voor Mataboe overwonnen hebben nodigen ze hem zelfs uit op het begijnhof om met hem te oefenen want sinds kort volgen de begijntjes een cursus judo. Mataboe wordt doorheen het begijnhof over en weer gegooid maar dat vindt hij niet erg want hij wordt verliefd op Eufrazie.

Maar een storm roept de wilde kant van Mataboe terug op én hij ontsnapt uit het huis van Gobelijn om dan Eufrazie te gaan schaken. De helden moeten zo snel mogelijk achter hen aan, samen met de andere begijnen, om Eufrazie te redden én om Mataboe te overtuigen dat hij niet zomaar een mens mag schaken. Zullen ze erin slagen voor hij de jungle met Eufrazie bereikt?

In dit verhaal ontmoeten we de begijntjes opnieuw, maar ze zijn wel al met heel wat minder dan de vorige keer dat Jommeke hen ontmoette én ze zijn ook al ietsje moderner (de korte minirok die zo populair was in de jaren zestig doet ook bij hen al intrede, net als verdedigings- en gevechtssporten, in dit geval judo). Mataboe, de gorilla, maakt hierin zijn debuut. Hij zal in latere verhalen zeker ook nog terugkomen en de vrienden helpen. Dit album is eentje met een terugkerende gag die ik vaak herhaal als ik een politieagent op een motor zie rijden… Vroeger werden deze in de volksmond ‘zwaantjes’ genoemd (geen idee of dat nog zo is eigenlijk) en Mataboe die alles nogal letterlijk durft nemen heeft daar dan ook een oplossing voor, die Gobelijn en Jommeke af en toe uit de puree zal helpen… Want Mataboe zegt altijd, ‘zwaantjes horen in het water’ en dan gooit ie ook de agent in een vijver nabij… Zelf heb ik nooit een agent het water in geduwd of gegooid (zo ben ik niet natuurlijk) maar het zinnetje zeg ik dan wel als ik een gemotoriseerde flik zie rijden… Het blijft een klassiekertje!