• Bedenker / scenario / illustrator: Jef Nys
• Uitgeverij: Het Volk nv / standaard uitgeverij strips (nieuwe editie)
• Jaar uitgave: 1960
• Pagina’s: 52
• ISBN: 978-9462102460 (2015 editie)

https://www.standaarduitgeverij.be/product/5-de-muzikale-bella-9789462102460/

Review:

Nadat Jommeke, na veel aandringen en gezaag, een blokfluit krijgt en daar dan iedereen mee op de zenuwen werkt, ook de buren, gaat hij buitenshuis oefenen. Intussen heeft Theofiel de gevolgen van Jommekes gefluit mogen ondervinden als hij door een tweetal hardhandige verplegers, die door de buurman werden gebeld, naar een instelling wordt gebracht.

Jommeke mag intussen ervaren hoe makkelijk het spelen op zijn blokfluit allemaal opbrengt als hij in een park wordt aanzien als een arme jongen die speelt om een centje bij te verdienen. Als hij zijn beste vriend, Filiberke, tegenkomt hoort hij van een echte arme zieke jongen die wel eens wat gezelschap kan gebruiken. Jommeke, Filiberke, Flip en Pekkie gaan naar het kleine hutje in het bos waar Jommeke Gustafke leert kennen. Diens moeder moet elke dag uit om hard te werken om iets te kunnen verdienen terwijl Gustafke ziek in zijn bed ligt. De jongens entertainen deze arme kerel maar dat leidt dan weer tot een gebroken been bij Filiberke.

Kort daarop stelt Theofiel, die intussen terug thuis is, aan Jommeke voor om op bedevaart naar Lourdes te gaan met de trein. Filiberke kan er van zijn gebroken been genezen en Gustafke kan ook mee om wat te herstellen en eens uit die kleine hut weg te zijn. Natuurlijk zijn de vrienden onmiddellijk enthousiast en even later vertrekken ze. Maar daar begint het echte avontuur nog maar pas want onderweg moet de trein bruusk remmen want er staat een koe op de rails. Met geen stokken is ze weg te krijgen tot Jommeke uitstapt en even op zijn fluit oefent. De koe blijkt een heel muzikaal dier te zijn. Jommeke kan haar van de rails lokken maar de conducteurs zijn zodanig opgelucht dat ze verloren tijd willen inhalen en onmiddellijk vertrekken, Jommeke en Flip achterlatend.

Er zit niks anders op dan een trein naar de andere richting te nemen, terug richting huis. Daarom leggen ze een stapel hout op de rails en als er een trein stopt stappen ze, als verstekelingen, in een goederenwagon. Maar de muzikale Bella volgt hen echter. Hoe geraakt Jommeke in godsnaam van die koe af en hoe geraken ze thuis want hun reisje richting ‘huis’ eindigt uiteindelijk in Zwitserland!

En natuurlijk is er ook nog Boer Snor die zijn koe plots kwijt is en die onmiddellijk een zoektocht instelt naar zijn prijsbeest!

In de Muzikale Bella reist Jommeke voor de tweede maal (na zijn korte uitstap met zijn vader naar Freiburg, Duitsland) naar een bestaand land (in strips durft de scenarist wel eens fictieve landen te creëren ook), namelijk Zwitserland.

Ook nu in dit album wordt heel duidelijk hoeveel het katholieke geloof in de jaren vijftig en zestig ingeburgerd was in de (Vlaamse) huisgezinnen. Want Theofiel raadt zijn zoon aan om met de Christelijke Mutualiteiten naar Lourdes (bedevaartsoord) te reizen om te genezen. Hierin weerspiegelt Jef Nys duidelijk een heel diepgelovigheid bij de gezinnen. Wat wel grappig is als je bedenkt dat ze een twaalfjarige jongen alleen laten die zijn plan moet trekken en ervan uit gaan dat alles wel in orde komt want ‘die kapoen Jommeke trekt zijn plan wel’! In deze eerste albums is ook het ‘kapoengehalte’ van Jommeke ook nog veel hoger. Zijn avonturen in Zwitserland zijn daar een heel mooi voorbeeld van maar ook hoe hij uiteindelijk zijn blokfluit bekomt en zijn familie en buren er dan mee het bloed van onder de nagels drijft is een typische kapoenenstreek.

Bella (en boer Snor) komen later in de reeks nog vaker terug, hoewel het nog even zal duren eer we hen terugzien. Bella zal ook niet het enige dier zijn dat we bij boer Snor leren kennen, maar dat is allemaal voor later.

En dan is er natuurlijk ook Flip nog… die we voor de eerste keer in dit verhaal naar de drank zien ‘grijpen’ om zijn dorst te lessen, met de nodige gevolgen. Gelukkig kent de papegaai ook een immens schuldgevoel (ook hier zal wel de vroomheid een rol spelen in deze verhalen).

En om af te sluiten, van alle albums uit de Jommeke reeks staat op het laatste blad van dit album één van de beste en grappigste tekeningen wanneer Theofiel denkt Bella zomaar eens te kunnen melken… go check it out!