• Auteur: Amélie Nothomb
• Uitgeverij: Uitgeverij Tzara / Standaard Uitgeverij
• Jaar uitgave: 2025
• Pagina’s:112
• Coverontwerp: Herman Houbrechts
• Civerbeeld: Charlotte Abramow
• Originele titel: L’impossible retour (2025)
• Vertaling: Marijke Arijs
• ISBN; 978-9022341742

https://www.standaarduitgeverij.be/product/de-onmogelijke-terugkeer-9789022341742/

Review:

Japanse nachten

Amélie Nothomb is toch wel een van de beste Franstalige schrijfsters. Ik las nog veel te weinig van haar maar zou daar heel graag verandering in brengen. Het doet me dan ook altijd veel deugd als ik een nieuw boek zie verschijnen, zoals de laatste twee die bij Uitgeverij Tzara werden uitgegeven. Beide zijn biografische naslagwerken van haar hand.

‘De onmogelijke terugkeer’ doet Amélie even het zweet in haar handen staan als haar vriendin en fotografe Pep Beni haar vraagt om samen met haar naar Japan te reizen, waarbij Amélie als gids haar dient rond te leiden. Amélies jeugd, tot aan haar vijfde jaar, speelde zich in Japan af waar haar diplomatieke ouders woonden en werkten. Toen sprak ze vlot de taal. Maar hun terugkeer naar België zorgde ervoor dat ze de taal vergat, maar niet het land. Want op haar eenentwintigste ging Amélie er opnieuw naar toe, deze keer voor twee jaar. Het zijn deze herinneringen die haar nu parten spelen, waardoor ze zelf ook heel in de war raakt bij de vraag van haar vriendin Pep om daar op reis te gaan.

Maar uiteindelijk blijkt dat Nothomb niet enkel haar herinneringen aan vroeger geleidelijk aan terug begint te koesteren, ze beschouwt de reis ook als een ode aan haar intussen overleden vader. Maar natuurlijk gaat zo’n reis in een ver land niet altijd zonder slag of stoot, zeker niet als je een heel expressieve en héél franke Franse fotografe meehebt die cultuur en traditie minder in het vaandel draagt dan de Japanse bevolking zelf.

Dit zorgt voor de nodige hilarische taferelen, vooral als Peps allergische reactie op huisstofmijt parten begint te spelen, er een discussie ontstaat met de hotelier en dit tot het nodige respect leidt van de vrouwelijke staff van hun verblijf. En dan is er ook nog Amélies gebrek aan herkenning in een stad als Tokyo, waar ze zelf bijna verloren loopt.

‘De onmogelijke terugkeer’ is na ‘Psychopompos’ het tweede boek dat ik van bij de uitgeverij las en ik hoop echt dat er nog meer verschijnt bij Tzara. De vormgeving is geweldig mooi en met een heel duidelijke en goede vertaling van een schrijfster die in haar oorspronkelijke taal verdomd moeilijk schrijft (ik slaag er tot op vandaag niet in om een boek van Nothomb in het Frans te lezen), dan heb ik enorm veel respect voor de vertaalster!

Herinneringen ophalen met één van de beste schrijfsters uit België en Frankrijk, dat is alleen maar volop genieten! Een aanrader!

De recensie van Pyschopompos van Nothomb kan op via onderstaande link terugvinden:

Psychopompos