• Auteur: Bart Debbaut
• Uitgeverij: Uitgeverij Lannoo
• Jaar uitgave: 2023 (oorspronkelijk 2010)
• Aantal pagina’s: 246
• Coverontwerp: DPS Online
• ISBN: 978-9401487986

Review:

In Leuven is een nieuwe moordenaar losgelaten en deze keer kondigt de moordenaar zijn zelfverklaarde wraakactie aan via Facebook. Reynders en Van Cattendyck volgen toevallig deze Facebook pagina en hoewel ze allebei geen vertrouwen in de zaak hebben, en aangezien Leysssens er ook geen graten in ziet, volgen ze de zaak gewoon op maar zolang er geen dode te bespeuren is kunnen ze niet veel doen. Tot het eerste vermoorde slachtoffer ontdekt wordt. Dan pas wordt de pagina op social media serieus genomen. En het aantal volgers stijgt plots ook, iedere volger spuwt ook zijn mening. De pagina is niet te traceren en het team van Leyssens zit dan ook met de handen in het haar. En dan volgt een tweede dode…

Dit is een tweede maal dat ik dit boek lees en in herinner me toen ik het in 2020 las had ik nog niks van Debbaut gelezen, dus ik kende geen enkele van de hoofdpersonages en hun achtergrond. Op zich valt het boek te lezen zonder de voorgaande boeken maar persoonlijk vind ik een chronologische volgorde van lezen fijner. En dat weerspiegelde toen ook in een mindere rating dan nu. (Mijn korte recensie van toen heb ik wel behouden op goodreads en hebban om het verschil aan te tonen)

Doordat Uitgeverij Lannoo de oudere boeken van Debbaut heruitbrengt en in een nieuw jasje steekt (zie ook Tralies en Scherven) zodat ze ook beter passen in het geheel (samen met Rauwkost en Quatre-mains) dacht ik: ik herlees deze nu ik ook de twee voorgaande boeken eindelijk eens las. En ja hoor, de ervaring was al een stuk beter. (Op goodreads en hebban plaats ik nog ratings bij mijn boeken en is ie van 3 sterren naar 4 sterren gestegen)

Sowieso lezen de boeken van Debbaut heel snel en is zijn flitsende schrijfstijl heel aangenaam om lezen. De dialogen zijn vaak heel menselijk en tonen vaak ook aan hoe mensen echt met elkaar om kunnen gaan. Het Leuvense (Brabants) accent moet je er natuurlijk zelf bij bedenken.

Tevens verwerkt Bart heel actuele thema’s in zijn verhalen zoals in dit boek ook (ik ga niks spoilen) dat oorspronkelijk in 2010 verscheen, maar (jammer genoeg) ook vandaag nog heel actueel is.

Wraak kan zoet smaken maar laat volgens mij toch een bittere nasmaak na en dat is in dit verhaal heel hard duidelijk.

Benieuwd of Lannoo nu ook de twee volgende boeken in deze reeks in een nieuw jasje zullen steken (Ik maak je kapot en Cold Case 0212). Hopelijk wel want anders zou het jammer zijn, vind ik. Deze nieuwe covers zijn alvast veel mooier dan de vroegere (persoonlijke mening!).