• Bedenker / illustrator: Merho met medewerking van Thomas Du Caju
• Uitgeverij: Standaard Uitgeverij strips
• Jaar uitgave: 2008
• Pagina’s: 46
• ISBN: 978-9002228674

https://www.standaarduitgeverij.be/product/117-drie-bollen-met-slagroom-9789002249099/

Review:

Charlotte heeft een nieuwtje, ze kocht een ijssalon over! En de ganse familie mag meehelpen: Fanny kan het ijs opscheppen, Nopel mag reclame maken en Marcel ziet zijn droom waarheid worden want hij mag met een ijscokar rondrijden! Met de recepten van de vader van de man van wie ze het ijssalon ‘Het Snoepijsje’ overkocht, start Charlotte deze nieuwe uitdaging in haar leven.

En een uitdaging zal het worden want Charlotte en Fanny krijgen op een dag bezoek van twee heren die haar een aanbod doen om haar ijssalon terug over te kopen. Al snel wordt duidelijk dat hier enkele maffiosi voor hun neus staat. Met de dreiging van ‘Drie bollen met slagroom’ (bij elke bol die erbij komt verzwaart het dreigement tot een fataal einde) wordt hun subtiel duidelijk gemaakt wat hen te wachten staat. Ook de omgevende winkeliers kennen en volgen de raad op van de twee heren. Maar de familie Kiekeboe is niet zo snel bang, ze stonden namelijk al voor hetere vuren.

En op hulp van Sapperdeboere moeten ze ook niet te veel rekenen want die heeft een nieuw liefje, Pamela. Maar die verliefdheid zou hem ook nog wel eens meer kunnen kosten dan hij ooit voorzien had.

Ik merk op dat ik bij het herlezen van de reeks heel wat albums iets minder graag lees dan in toen ik deze de eerste keer las. Niet dat ze niet grappig meer zijn of niet leuk, integendeel. Maar als je de albums op volgorde lees merk je dat Merho zichzelf begint te herhalen. Het gegeven ‘maffiosi’ komt heel vaak terug in zijn verhaallijnen en het afdreigen van winkels is ook niks nieuws want dit kwam eerder al voor in andere albums in de reeks, ik denk bijvoorbeeld aan ‘Witter dan Wit’. Wat wel anders is in deze strip is de rol van de vrouwen. Charlotte en Fanny komen hier veel meer naar de voorgrond en tonen hoe ze hun ‘vrouwtje’ kunnen staan. (Geloof me, die twee wil je niet kwaad krijgen!)

Natuurlijk klinkt het voorgaande negatiever dan ik eigenlijk bedoel want het is met een groot plezier dat ik deze verhalen blijf lezen en herlezen maar in de toekomst zal ik ze niet meer op volgorde en allemaal na elkaar herlezen. En ik vermoed als ik vele andere stripreeksen zou herlezen zou ik dezelfde opmerking geven. En geef toe, als je als striptekenaar verschillende verhalen per jaar moet uitgeven, is het normaal dat je inspiratie wel wat opraakt, zeker na meer dan dertig jaar.