• Bedenker / illustrator: Merho met de medewerking van Dirk Stallaert
• Uitgeverij: Standaard Uitgeverij strips
• Jaar uitgave: 2005
• Pagina’s: 46
• ISBN: 978-9002217425

https://www.standaarduitgeverij.be/product/106-vrolijke-vrolijke-vrienden-9789002242557/

Review:

In ‘Vrolijke Vrolijke Vrienden’ duiken we in de jeugd van Marcel Kiekeboe! En dat was iets waar we eigenlijk al lang eens zaten op te wachten, om iets meer achtergrond te kunnen krijgen van Marcels jonge jaren en waarom Moemoe altijd zo kwaad lijkt op Marcels vader, Oscar!

Als Moemoe bij de Kiekeboes binnenvalt met een dertig jaar oude brief van een jeugdvriend van Marcel begint hij te vertellen over een reisje met een caravan die de familie deed, vijfendertig jaar voorheen. Het is tijdens de late jaren zestig, begin jaren zeventig waar dit verhaal zich grotendeels in afspeelt.

De beste zomer van Marcel Kiekeboe was in Schapendonk als de familie Kiekeboe met een tweedehands caravan op reis gaan. Tijdens hun verblijf leert de jonge Marcel enkele jongens kennen waarmee hij de zomer samen beleeft, Tony Steiner (Nuno Testier), Andreas Cruys (Ryan Csardeus) en Marino Perrzixap (Xerrasz Piponiram). Marcel wordt in de VVV-club toegelaten (de Vrolijke Vrolijke Vrienden) en om lid te worden wordt ook een anagram gemaakt van zijn naam, Robke Mac Kielee! Marino is een buitenbeentje want hij komt van Oost-Europa en woont samen met zijn moeder in het kasteeltje van Schapendonk.

Als er dan in het dorp een groep zigeuners aankomt die zich vestigt in de velden aan het dorp staat gans Schapendonk op stelten. De vader van Tony Steiner wenst geen zigeuners in het dorp (zijn standpunten zullen hem, en daarna ook zijn zoon, later nog in de politiek brengen). En dan zijn de vrienden van de VVV-Club getuige van een ruzie tussen één van de zigeuners en de moeder van Marino, maar niemand weet waarover deze gaat aangezien ze het Romani spraken.

Jaren later krijgt Marcel dus de brief van ‘Ryan Csardeus’, waarin staat dat hij het geheim van het kasteeltje heeft ontdekt en hij voegde er een anagram aan toe, waar Nopel zich volledig op concentreert. Deze brief en het anagram van Andreas Cruys brengt Marcel en zijn familie na al die tijd terug in het dorp. Maar de tijd is er duidelijk niet blijven stilstaan, enkel het kasteeltje staat te verkommeren. Intussen is Tony Steiner de burgemeester van het dorp, in navolging dus van zijn vader, en zijn het niet meer de zigeuners die de dorpelingen zorgen baren maar een asielcentrum (hoe actueel kan een strip zijn!). De familie gaan op zoek naar het antwoord op het geheim van het kasteeltje. Waart daar het spook van de moeder van Marino door het oude gebouw?

Wat een heerlijk album is dit ook weer. Opnieuw is dit eentje dat tot mijn favorieten behoort. Ik ben niet altijd een even grote fan van Stallaerts tekeningen, toch niet voor deze reeks, maar sinds ‘De Himbagodin’ is er toch het één en ander veranderd waardoor de reeks echt een nieuwe adem heeft gevonden. Benieuwd of Merho en Stallaert dit nog volhouden bij de volgende albums! Door in de jeugd van Marcel te duiken krijgen we een compleet nieuwe blik op de familie. Het gebeurde niet vaak in de reeks dat er naar het verleden werd gekeken om een nieuw verhaal te maken, maar het werkt wel. Dat bewijst dit album. En de titel verwijst natuurlijk naar het nummertje van ‘Nonkel Bob’, die dit met zijn gitaartje, nog op zwart witte televisie, voluit zong met een schare kinderen naast zich!

Dit is het soort stripverhalen dat niet enkel nostalgisch werkt maar ook nog eens de beste verhalen leveren. Het toont ook aan dat je een strip niet altijd in een veraf land moet laten afspelen. Soms is het avontuur heel dichtbij!