• Bedenker: Willy Vandersteen
• Scenario: Luc Cromheecke
• Illustrator: Charel Cambré
• Uitgeverij: Standaard Uitgeverij strips
• Jaar uitgave: 2024
• Aantal pagina’s: 48
• ISBN: 978-9002279508

https://www.standaarduitgeverij.be/product/9-vincent-van-grroaaargh-9789002279508/

Review:

Charel Cambré is hééél actief momenteel. Want naast de nieuwe Kiekeboe-reeks én Amoras dat binnenkort ook een nieuw deel zal krijgen, heeft hij meegewerkt aan dit hommage-album van Suske en Wiske. En dat zonder zijn Amoras-tekeningen te herhalen!

Suske, Wiske, Jerom en tante Sidonia zijn uitgenodigd door Lambik om naar Frankrijk op reis te gaan, waar Lambik zijn artistieke kant wil naar boven halen! Dus verblijven ze in het toeristische schildersdorpje Auvers-sur-Oise, in de herberg Auberge Ravoux, waar Vincent Van Gogh ooit verbleef (en stierf).

Terwijl Lambik op pad gaat met zijn schildersezel en verf, gaat de rest op pad om het dorpje te verkennen. Langs de mooie gothische kerk die Van Gogh ooit schilderde, een absint-museum… Maar er is iets aan de hand in het dorpje want in de buurt is een verffabriek ontploft nadat het een mengeling heeft gedaan van zijn verf met pigmenten uit een vat dat jammer genoeg géén pigmenten bevatte maar eerder radioactief afval. En de combinatie met beide heeft een bijwerking… door de radioactieve regen die door de grond is gesijpeld in een graf, een bekend graf… dat van Vincent Van Gogh zelf… is deze weer tot leven gekomen. En hij loopt los in Auvers-sur-Oise, op zoek naar voedsel om groter en sterker en vooral gevaarlijker te worden.

Zullen onze vrienden aan deze zombie-Vincent én aan de schietgrage gekken van de dienst milieu en veiligheid, die jagen op de zombie, ontsnappen? Of gaan ze zelf op jacht?

Ik heb zo genoten van deze hommage! Niet enkel door Cambré’s tekenwerk maar ook het verhaal, dat trouwens Lambik nog eens samenbrengt met Vincent Van Gogh (na de Kleurenkladder). Luc Cromheecke (die ik nog niet kende, geef ik toe. Alhoewel hij blijkbaar al aan een Nero-hommage album heeft meegewerkt: De Toet van Tut en dat heb ik al gelezen dus zou hem toch moeten kennen) heeft alvast een grappig scenario geschreven voor deze hommage die de typische elementen van een Suske en Wiske album samenbrengt én toch er een eigen leuke draai aan geven. En intussen zien we ook heel kleine verwijzingen naar vroegere albums uit de hoofdreeks.

Dit is intussen het zevende hommage album en ik denk dat dit één van mijn favoriete is uit die zeven albums. Geef toe, een zombie Van Gogh, hoe origineel is dat? Trouwens, mag ik zeggen dat de man na meer dan honderd jaar in zijn graf te hebben gelegen goed bewaard is gebleven?