• Bedenker/illustrator: Merho
• Uitgeverij: J. Hoste n.v. / Standaard Uitgeverij strips
• Jaar uitgave: 1989
• Aantal pagina’s: 46
• ISBN: 978-9002245046

https://www.standaarduitgeverij.be/product/45-een-koud-kunstje-9789002245046/

Review:

Een Koud Kunstje haalt weer het beste en meest mysterieuze uit de stripreeks naar boven.

Baltazhar (een oude bekende voor de Kiekeboe-fans) en zijn nieuwe baas, Richard Rijckaert, zijn op het spoor van een team dat een opgraving doet op Antartica, midden in het ijs! De heren worden echter overklast en kunnen de gevonden schat niet bemachtigen. Deze schat wordt naar België gevoerd per schip en daar wordt de heer Bagatel verwittigd dat “Hij” aangekomen is! Door omstandigheden (en dankzij zijn onbetrouwbare baas Van der Kasseien) moet Kiekeboe de heer Bagatel in zijn ‘kleine autootje’ naar de haven brengen. Maar Bagatel vergeet zijn hoedje en Kiekeboe gaat het schip op om deze terug te bezorgen en is getuige van iets ongelofelijks: Napoleon is terug!

Kiekeboe wordt echter als getuige gevangen genomen en opgesloten in een ijsfabriek, waar op dat moment net Konstantinopel een schoolreisje naartoe maakt. En voor je het weet belandt de gehele familie in een fantastisch avontuur waarbij ze de Keizer terug tot leven gewekt zien worden! Vive l’Empereur!

Ik vraag me af of Bart Van Loo deze al gelezen heeft eigenlijk? Of Johan op de Beeck?

In elk geval is dit een héél leuke en vooral heel grappig album (die oudere albums in de reeks zijn toch nog altijd de beste eigenlijk) waarbij we twee generaties samen zien komen en de verschillen die er zijn tussen tweehonderd jaar geleden en nu. (Intussen zijn we vijfendertig jaar verder toen deze strip verscheen en zien we alweer grote verschillen met wat toen allemaal ‘in’ was) Het beste voorbeeld krijgen we hiervan als Napoleon door de stad loopt en in een chaos terechtkomt en bij de ontmoeting met Joeksel en Froefroe!

En op héél typsiche ‘Kiekeboe’-wijze hangt veel, zoniet alles, af van een hoop toevalligheden die dit avontuur lekker doen rollen! En waar anders dan in Waterloo kan het verhaal zijn climax kennen? Ik weet het, ik heb dit gespoiled maar komaan… wie Napoleon zegt, zegt Waterloo! (ok ook als je ABBA zegt!)

Opnieuw: een album dat ik héél graag herlees. Al was het maar weer door de fratsen en irritante hik van Baltazhar!