• Bedenker / illustrator: Merho
• Uitgeverij: J. Hoste n.v. / Standaard Uitgeverij strips
• Jaar uitgave: 1989
• Aantal pagina’s: 46
• ISBN: 978-9002242458

https://www.stripweb.be/nl-nl/de-spookfirma-4

Review:

Na een reisje naar Frankrijk komen de familie Kiekeboe terug ons land in. Maar door pech stranden ze ergens langs de weg: geen benzine, geen geld, geen slaapplek! Als ze het bos ingaan op zoek naar een woning komen ze in een storm terecht maar gelukkig vinden ze een kasteeltje waar ze eventueel kunnen gaan schuilen.

Maar er gebeuren héél wat rare dingen: net als ze het terrein van het kasteel opkomen valt het ijzeren hek achter hen dicht, een tak van een boom breekt af zonder dat er op dat moment bliksem was en de personen die op dat moment in het kasteel verblijven lijken honderd jaar terug in de tijd te blijven steken zijn. Voor de familie beseft waar ze terecht zij gekomen belanden ze midden in een moordzaak in een kasteel dat volgestouwd blijkt met de griezeligste figuren, van vampieren tot zombies en gigantische spinnen. En de vloek die de vermoorde, vanuit zijn doodskist, uitspreekt ziet er ook niet echt veelbelovend uit! Hoe komen ze hier terug weg?

Dit is zo’n typisch stripverhaal dat perfect tijdens de Halloween periode zou kunnen worden uitgegeven geweest zijn en ook nu als je het leest is die periode nog eigenlijk de beste periode (maar ja, een strip lees je eender wanneer natuurlijk!)

Het blijft een heel leuk verhaal en wijkt ietwat af van de typische Kiekeboe-verhalen die eerder al waren verschenen dus op dat vlak was het zeker ook verfrissend om ook eens een ander soort stripalbum te kunnen lezen…

Dit verhaal was net te kort om een gans album te vullen en Merho had nog ergens een kortverhaaltje op overschot dus voegde hij dit toe aan dit album: Arsène Lupin en de Stradivarius!

Als Marcel thuiskomt in een leeg huis wordt hij door de ‘waterspuwende’ buur, Goegebuer, gevraagd om naar iets te komen kijken bij hem thuis. Maar het moet een geheim blijven want Fernand blijkt een echte Stradivarius te hebben gevonden op zolder. Echter is het geen viool maar een trompet, gemaakt door de neef van de vioolbouwer. Een expert komt de dag nadien langs om het instrument te keuren. Maar voor het zover is wordt het muziekinstrument die nacht geroofd uit het huis van Goegebeur, zonder enig spoor na te laten! De Politie staat voor een raadsel. Maar Fanny en Marcel zetten hun tanden in de zaak en gaan op zoek naar wie de trompet gestolen kan hebben, vooral nadat Fanny de werkwijze lijkt te herkennen uit een boek dat ze net las over de gentleman inbreker Arsène Lupin!

Intussen kennen heel wat mensen Arsène Lupin dankzij de Netflix serie maar toen dit album verscheen had ik nog nooit gehoord van het personage uit de boeken van Maurice Leblanc. (Binnenkort lees ik een verhaal in de reeks dat verscheen met prachtige tekeningen!)

Het is alvast leuk dat er nog een kortverhaaltje aan toegevoegd werd aan dit album maar ik had misschien toch liever een langer verhaal van De Spookfirma gehad (er was nog veel potentieel aan griezels die Merho had kunnen aanvoeren).

Grappig is ook hoe je merkt dat dit een verhaaltje uit een oude(re) doos was aangezien de auto waar ze op het moment van het kortverhaal mee rijden nog duidelijk een oudere versie van de Ford Escort is dan die waarmee ze in panne vallen in De Spookfirma… (ja, ik let dan weer op zo’n details!)