• Scenario & illustraties: Albert Uderzo
• Uitgeverij: Éditions Albert René
• Jaar uitgave: 2005
• Aantal pagina’s: 48
• Originele titel: Astérix et le ciel qui tombe sur la tête (2005)
• Vertaling: Frits van der Heide
• ISBN: 978-2864971733

Review:

Als Asterix en Obelix op everzwijnenjacht gaan ontdekken ze dat de dieren helemaal verstard staan in het bos. Als ze dan het dorp terug binnenkomen lijkt ook daar iedereen net hetzelfde lot beschoren. Enkel Panoramix en zij twee lijken te ontsnappen aan deze vreemde aandoening.

Plots verschijnt een grote gouden bol in de lucht, tot grote verbazing en angst van de Galliërs. Uit de bol komt een blauwe figuur tevoorschijn die zichzelf voorstelt als een interstellaire reiziger. Het wezentje komt van de ster Wydelistan. Hij komt de Galliërs enerzijds waarschuwen voor de Nagmas, hun aartsvijanden, en anderzijds komt hij het Geheime Wapen van de Galliërs halen, hun toverdrank.

Kort na de aankomst van de Wydelistaner (en zijn Superman-alike klonen) arriveert een andere buitenaardse bezoeker, een nagma (een keverachtige buitenaards wezen) en algauw begint een strijd om de toverdrank.

Ik moet eerlijk toegeven: dit is mijn minst favoriete album in de ganse reeks tot nu toe… ik sloeg Het Pretpakket even over (dat is namelijk een ‘specialeke’ en ik dacht ik doe eerst verder met de reguliere reeks… maar deze is me net iets te modern en doet de geest van Asterix geen goed… als het gaat over ruimteschepen en buitenaardse wezens in een reeks over de oude Romeinen en Galliërs, dan vind ik dat niet echt passen om eerlijk te zijn… de twee genres liggen te ver uiteen om ze samen te brengen.

Hoewel dit album een ode moet zijn aan Disney, aan sciencefiction en aan heel wat andere comics lijkt het me vooral een mislukte poging tot een modernere versie van Asterix. Van mij hadden ze dit mogen vermijden. Jammer wel. Hopelijk zijn de volgende albums terug beter!