• Illustraties en scenario: Albert Uderzo
• Uitgeverij: Éditions Albert René
• Jaar uitgave: 1991
• Aantal pagina’s: 48
• Originele titel: Astérix la rose et le glaive (1991)
• ISBN: 978-2864970545

Review:

De Gallische vrouwen uit het dorpje dat we zo goed kennen komen in opstand! Feminisme heerst alom. En dit na de komst van een nieuwe pedagoge die door de vrouwen uit het dorp vanuit Lutetia (Parijs) werd gevraagd langs te komen om de kinderen degelijk op te voeden. Maar Maestria voedt niet enkel op, ze roept ook op tot opstand! Ze is een vrijgevochten Dolle Mina die erop staat dat vrouwen de broek dragen en mannen ook hun steentje mogen bijdragen in het huishouden. Dit tot groot ongenoegen van de mannen in het dorp. Asurancetourix vertrekt om in het bos te gaan wonen, want er kan maar één bard zijn (Maestria is ook bard). Asterix vreest het ergste en komt in de vuurlinie te staan tussen de mannen en de vrouwen, terwijl Maestria hem voor andere doeleinden nog ziet dienen. Bellefleur neemt het van Abraracourcix over als stamhoofd… kortom het dorp staat op stelten. En ook Panoramix besluit te vertrekken zodat de vrouwen geen toverdrank meer hebben. Maar Maestria wil onderhandelen met de Romeinen voor vrede. Echter heeft Julius Caesar net op dat moment een nieuw centurie gestuurd naar het legerkamp Aquarium… een nieuw plannetje dat door Gaius Gladjanus werd opgesteld. Wat is dit geheime wapen?

Dit is duidelijk een stripalbum dat een moderner standpunt wou opwerpen, iets wat begin jaren negentig vaker gebeurde in de stripwereld (denk aan Het Lot van Charlotte) waarbij feminisme en de sterke vrouwen een grote rol speelden! Vanuit een gewelddadige mannenwereld komen plots de vrouwen de kop opsteken als vrijgevochten en klaar om ook hun ‘mannetje’ (sorry maar zo gaat het spreekwoord nu eenmaal) te staan!

Dit verhaal speelt zich quasi compleet af in en rond het dorpje en deze keer moeten Asterix en Obelix opkomen tegen hun eigen stamleden en een indringer in het dorpsleven zien te verslaan.

Het album blijft met de nodige humor doorspekt en heeft de typische Asterix flair maar is net iets meer politieker getint dankzij het feministische karakter in het verhaal waardoor dit tot nu toe het meest maatschappelijk verantwoorde verhaal is dat in de reeks verschenen is. Benieuwd of er nog op dit elan zal verder gegaan worden in de toekomst.