• Auteur: Zuhal Demir
• Uitgeverij: Borgerhoff & Lamberigts
• Jaar uitgave: 2023
• Aantal pagina’s: 198
• Coverontwerp: Ellen Duchi
• ISBN: 978-9072201324

https://www.borgerhoff-lamberigts.be/shop/boeken/zuhal

Review:

Na ‘de dichter die de wereld wilde veranderen’ (Van Ostaijen) ontmoette ik nu ‘de rebelse minister die de wereld wil veranderen’, namelijk Zuhal Demir.

Ik kreeg de vraag van mensen rondom me, die me kennen… heel goed kennen zelfs, waarom ik dit wou lezen, een boek over een N-VA minister? Waarom zou ik het niet lezen was mijn antwoord. Ook al staan mensen op politiek vlak ver verwijderd van mijn eigen standpunten, wil dat niet zeggen dat ik niet mag/kan/moet openstaan om me te informeren. En dit boek is dan ook niet louter een politiek statement.

Zuhal vertelt in dit boek over haar eigen afkomst en jeugd, hoe haar ouders in België (Limburg) terecht zijn gekomen, hoe het als Koerdische Turk opgroeien is en over hoe ze altijd rebels is geweest, ook bij haar eigen familie en omgeving. Die rebelsheid heeft ze dan ook doorgezet in haar leven, haar studies en in haar manier van politiek voeren. (Respect!)

Ook haar leven als moeder komt aan bod en soms voelt het aan alsof ze dit boek richt aan haar dochtertje Rozanne! Maar ook aan haar moeder die ze verloor net na de geboorte van haar dochter. Het is mooi om lezen hoe de relatie tussen beide zo sterk waren/zijn! Een moeder-dochterband is volgens mij het sterkste dat er dan ook bestaat!

Zonder haar eigen afkomst te verloochenen grijpt ze toch de kansen aan die ze hier in België (sorry Vlaanderen!) kan vinden en gaat volop voor een rechtenstudie. En ze valt al snel op waardoor ze de politiek in rolt.

En dan beschrijft Zuhal haar politieke carrière plus krijgen we een overzicht van de posten (portefeuilles) die ze heeft gekregen doorheen haar politieke leven. En telkens worden de uitdagingen aangekaart en hoe ze die aanpakte.

Zo krijgen we een beeld van de nu 43-jarige politica die streeft naar een confederalistisch Vlaanderen/België… een jonge moeder die volop gaat voor waar ze voor staat, die tegen schenen durft te schoppen waar nodig…

Maar… (zoals gezegd: mijn politieke kleur ligt elders – hoewel ik het niet meer weet momenteel waar exact, om eerlijk te zijn… ocharme als ik in dat kieshokje sta over een aantal maanden)… ik heb een paar bedenkingen bij dit boek…

Het leest als een verkiezingscampagne… Zuhal kaart de problemen aan (en daar zijn er heel wat van in ons land, toegegeven) maar ik heb de indruk dat Zuhal voornamelijk

1. haar eigen partij en partijleden in dit boek een hand boven het hoofd houdt en enkel kritiek uit op de andere partijen en hun leden… (waarbij voor de socialistische en christendemocratische partijen het ontgelden moeten)… we weten het, Zuhal… het zijn jullie beste vrienden niet!

2. Zichzelf op de borst klopt bij elke verwezenlijking die ze heeft ondernomen… maar waar is de zelfkritiek? Of moeten anderen dat voor jou doen?

3. Naar het einde toe komen er een aantal werkpunten naar de toekomst toe… maar dat belerend toontje en het wijzend vingertje daar, daar hou ik niet van… en ja, er staan heel wat uitdagingen te wachten! Maar lost confederalisme echt alles op? (Persoonlijk geloof ik eerder in het alles federaal brengen en het afschaffen van de gewesten! Maar dat is een heel persoonlijk idee natuurlijk)

4. Één puntje in detail dat ik wil aankaarten uit je boek: het planten van bomen! Je zegt het zelf, Zuhal… nieuwe bomen vervangen nooit de oude bomen (opname CO2 van oude bomen is beter!) maar walk the talk, please! Ook al plant je nog zoveel nieuwe bomen, verbied gemeentes en provincies eens van oude bomen te kappen want potverdorie geen boom is nog heilig in Vlaanderen! (Cfr elke boom langs een snelweg…) —> er verdwijnen nog altijd meer bomen dan dat er nieuwe geplant worden trouwens!!!

Maar ik sluit niet graag een review negatief af of in een discussie… vandaar…

Yes Zuhal, goed gewerkt ik het 3M-dossier! Petje af! Yes, Zuhal… het stikstofdossier heb je aangepakt… is er ruimte voor verbetering? Altijd! En zoals je zelf schrijft: hou landbouwgebied als landbouwgrond en laat deze niet volbouwen met nieuwe wijken! (Er is genoeg leegstand dat kan omgevormd worden tot nieuwe wijken en laat oude wijken met vervuilende huizen afbreken en bouw daar nieuwe huizen/appartementen!)

En waar ik je volledig in bijspring is de aanpak naar discriminatie, vrouwonvriendelijk gedrag en seksuele intimidatie/ ongewenste intimiteiten! (Cfr o.a. Leuven!) want in 2023-24 kan het echt niet meer dat mensen (vnl vrouwen) onderdrukt en aangevallen worden door machismo-gedrag! En rechten voor de lgbtqia-community moeten echt gerespecteerd worden en blijven! Nogmaals: RESPECT! 🫡

Sorry als dit een ietwat politiek statement van mijnentwege is geworden… ik wou het even kwijt en Zuhal, ik weet dat je dit gewoon apprecieert! Je schreef het zelf in je boek!

Dit was mijn laatste boek in 2023! Ik sloot mijn jaar dan ook goed af! Op naar een nieuw en bruisend leesjaar!