• Auteur: Erwin Mortier
• Uitgeverij: De Bezige Bij (Standaard Uitgeverij)
• Jaar uitgave: 2023
• Aantal pagina’s: 315
• Coverontwerp: Brigitte Slangen (beeld: Richard Diebenkorn – Figure on a Porch 1959)
• ISBN: 978-9403128986

Review:

Mijn hart slaat altijd een slagje over als ik zie dat er een nieuwe Erwin Mortier verschijnt. En het heerlijke aan een Mortier, naast weten dat je verwend zal worden in een literair taalbad, hij eveneens zichzelf uit blijkt te vinden. Naast romans (waaronder een aantal echte pareltjes zitten zoals Marcel en Godenslaap!) heeft hij ons ook al essays en gedichten geschonken en een prachtig eerbetoon aan zijn moeder die leed aan alzheimer (Gestameld Liedboek). En nu komt hij ons, zoals gezegd, verwennen met kortverhalen.

Een aantal van deze verhalen verschenen al eerder in kranten of bladen of in bundels. Eén ervan, Alle dagen samen, verscheen ook al eerder als novelle in een hardcover versie bij De Bezige Bij. Nu heeft Erwin deze allemaal samengebracht in een bundel en deze aangevuld met een resem verhalen die enkel een idee of een aantal losse woorden waren en waar nu telkens een stukje fantastisch proza van samengesteld zijn.

Ja ik ben fan van Erwin Mortier! En hoewel we elkaar niet kennen noch ooit ontmoetten (waar ik me bewust van ben) is er een connectie tussen ons en dat is het dorp waarin we beiden zijn opgegroeid. Hoewel ik niet de meest chauvinistische noch patriottische kerel ben voel ik toch altijd een band. Erwin Mortier lezen is thuiskomen in een warm nest en zwemmen in een poel vol herinneringen die op me afkomen.

Veel van zijn verhalen gaan ook over het dorpsleven en het leven onder de kerktoren en die voelen zo herkenbaar en brengen een zekere nostalgie te berde. Ook omdat Mortier ons meesleept in een tijd waarin smartphones en technische snufjes niet lijken te bestaan, waar boer, dokter en meester nog beroepen met ontzag waren en waar respect een vaste waarde lijkt.

Dat nostalgische is echter een goede zaak, het brengt net een meerwaarde aan de vertelsels in dit boek! En er ligt zoveel humor ook verscholen tussen de lijnen!

‘Als het niet zo triestig was, het zou komiek zijn.’

De verhalen in deze bundel variëren: een nieuwe paus van formaat wordt ingehuldigd, een schoolmeester aanschouwt zijn leerlingen, een vijfjarige jongen wordt met ziekte en dood geconfronteerd, drie zussen mijmeren over vroeger, een pianolerares is begaan met haar student, Inger bezoekt haar psych en er is dat piepkleine kaboutertje dat, samen met zijn Margot, leeft in de navel van een ontluikende jongeman.

Zijn bril besloeg van de warmte. Hij zette hem af en vouwde de oren over de gla-zen. Het was een typische derdewereldbril, stevig qua montuur, net als de bokaaldikke lenzen, zwart, zonder veel ornament, en hier in zijn nieuwe vaderland, bakermat van het design, waarschijnlijk al zo lang uit de mode dat hij er binnenkort weer in zou komen.

En laten we ook even stilstaan bij de prachtige cover van dit boek! Ik had, tot de dag dat ik dit boek in handen kreeg, nog niet gehoord van Richard Diebenkorn. Wie me intussen al wat beter kent weet dat ik een kunstliefhebber ben en het schilderij op de cover sprak me zo hard aan… ook daarin schuilt opnieuw dat nostalgische, het meewoedige, het expressieve… Hoe sterk kan een beeld zijn van een man die op zijn voorportiek (veranda) staat te staren in het luchtledige, naar niks… eenzaam, peinzend en toch genieten van die eenzaamheid, de stilte met een blik op het oneindige, gericht naar een landschap dat zich voor de man uitstrekt. Dit is ware poëzie, net als het taalspel van Mortier zelf!