• Scenarist: Jean Van Hamme
• Illustrator: Grzegorz Rosinski
• Uitgeverij: Le Lombard Dargaud
• Jaar uitgave: 1981
• Aantal pagina’s: 48
• Originele titel: Les 3 Veillards du Pays d’Aran (1981)
• ISBN: 979-9064210273

Review:

Thorgal en Aaricia zijn na hun huwelijk op weg naar een onbekende bestemming. Maar wat ze niet weten is dat er onheil op hun pad komt te liggen.

Onderweg door berg en dal horen ze plots een stem. Als Thorgal de stem gebied zich kenbaar te maken zien ze een dwergachtig mannetje, Jadawin genaamd, die hen meeneemt naar het Land van Aran. Daar woont een grijs en spookachtig volkje. Thorgal heeft er geen goed gevoel bij. Als ze een halssnoer zien hangen tussen vier draden horen ze van Jadawin dat wie het halssnoer kan losmaken met één pijl, heerser over Aran wordt. Thorgal weigert hieraan toe te geven maar naïeve Aaricia neemt een pijl en snijdt de vier draden door, het halssnoer zo losmakend. Maar op dat moment verandert de sfeer in het dorp en worden Aaricia en Thorgal van elkaar gescheiden. Zij zal het land heersen!

Thorgal wordt hardhandig uit het dorp weg gewerkt maar niet voor hij hoort dat er strijders van alle hoeken van de wereld worden opgeroepen om de man van Aaricia te worden. Hij onderneemt ‘s nachts eerst nog een poging om haar te bevrijden maar slaagt hier niet in. Zij lijkt hem ook niet meer te herkennen. Thorgal moet zijn meerdere herkennen en verlaat Aran.

Even later verschijnen meerdere ridders en strijders die een kans wagen om samen met Aaricia het land van Aran te heersen. Maar vooraleer ze dit kunnen doen wachten hen een aantal dodelijke proeven. En zal Thorgal zijn geliefde zomaar opgeven?

Eerst en vooral wil ik zeggen: Thorgal die halfnaakt het kasteel binnendringt… 😋😛 de tekeningen laten niet veel aan de verbeelding over! Dit gezegd zijnde…

Ik hou wel van deze reeks maar ik blijf ook heel vaak op mijn honger zitten. Qua tekeningen is dit een heel mooie reeks, heel realistisch getekend en met momenten gruwelijk. Maar de verhaallijnen zijn vaak een beetje dunnetjes… elke strip op zich stelt qua vertelling niet zo heel veel voor. Maar als je de reeks na elkaar leest is er natuurlijk wel een rode draad en dan raad ik dat ook aan zo te doen!

Hier komt alweer een zeker horror en fantasy element in terug in dit album. De inwoners van Aran zien er nogal zombieachtig uit en de wereld waarin de strijders moeten zoeken naar zwaarden en sleutels is er eentje waar wij alvast niet zullen in vertoeven.

Op naar album vier!